1906: Οι πρώτοι αγώνες της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου

Η Ελληνική ομάδα ποδοσφαίρου στους Διασυμμαχικούς Αγώνες του 1919
Στα τέλη του 19ου αιώνα έγινε γνωστή και στην Ελλάδα η «ποδοσφαίρισις», έτσι μεταφράστηκε στα ελληνικά ο αγγλικός όρος football. Το 1895, ο Α. Βλαστός και αργότερα ο Ιωάννης Χρυσάφης μεταφράζουν στα ελληνικά, από την αγγλική γλώσσα, το πρώτο βιβλίο για το ποδόσφαιρο, ενώ οι πρώτοι επίσημοι διεθνείς αγώνες ποδοσφαίρου παρουσιάστηκαν στους Ολυμπιακούς της Αθήνας το 1896 (σε επίπεδο επίδειξης του νέου αθλήματος).
Δεν είναι τυχαίο ότι τα λιμάνια των Ελλήνων (Πειραιάς, Πάτρα, Θεσσαλονίκη, Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη) δέχονται πρώτα το νέο άθλημα, γιατί εκεί ναυλοχούσαν τα αγγλικά πολεμικά πλοία και έπαιζαν οι ναύτες μεταξύ τους ποδόσφαιρο και σιγά-σιγά το διέδιδαν και στους ντόπιους.
Επίσης, οι Έλληνες φοιτητές και μετανάστες στη Δυτική Ευρώπη γνώριζαν το νέο άθλημα και το έφερναν στην πατρίδα. Χαρακτηριστική περίπτωση είναι του Παναγή Βρυώνη, που είναι ο πρώτος Έλληνας παίκτης, που έπαιξε σε ομάδα του εξωτερικού.
Συγκεκριμένα, στα πρώτα χρόνια του 1900 ο Βρυώνης έπαιξε στη Σερβέτ Γενεύης και αργότερα θα μεταφέρει την πολύτιμη γνώση στην πατρίδα. Ο Βρυώνης μαζί με τον Καλαφάτη (αργότερα ιδρυτή του ΠΑΟ) θα παίξουν στην πρώτη Εθνική Ομάδα Ποδοσφαίρου, που θα συμμετάσχει στη μεσολυμπίαδα του 1906.
Η Εθνική μας σε αυτόν τον αγώνα βρέθηκε να χάνει, από τη Δανία, με 9-0 (στο α' ημίχρονο) και ... αποχώρησε χωρίς να εμφανιστεί στο β' ημίχρονο. Φαίνεται ότι η πληγή, που προκλήθηκε απ αυτή την ήττα, ήταν μεγάλη, αφού η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου, για τα επόμενα δεκατρία χρόνια δεν εμφανίστηκε σε κανέναν, εκτός έδρας, αγώνα.

Η ομάδα της Θεσσαλονίκης στην Ολυμπιάδα του 1906. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες 1906 περιελάμβαναν ανεπίσημους αγώνες ποδοσφαίρου, στους οποίους πήραν μέρος τέσσερις ομάδες: η Εθνική Δανίας, ο Εθνικός Γ.Σ. Αθήνας (Παναγιώτης Βρυώνης, Νικόλαος Δεκαβάλας, Γεώργιος Μερκούρης, Κωνσταντίνος Βοτατζής, Γεώργιος Βρυώνης, Γεώργιος Γεροντάκης, Αλέξανδρος Καλαφάτης, Θεόδωρος Νικολαΐδης, Κωνσταντίνος Συριώτης, Α. Γεωργιάδης) από την Ελλάδα και δύο από την Οθωμανική Αυτοκρατορία: μια από τη Σμύρνη αποτελούμενη από έξι Άγγλους, τέσσερις Γάλλους και έναν Αρμένιο και ο Όμιλος Φιλομούσων από τη Θεσσαλονίκη με ελληνική σύνθεση (Γεώργιος Βαπορής, Νικόλαος Πίνδος, Αντώνιος Τεγός, Νικόλαος Πεντζίκης, Ιωάννης Κύρου, Γεώργιος Σωτηριάδης, Βασίλειος Ζαρκάδης, Δημήτριος Μιχιτσόπουλος, Αντώνιος Καραγιαννίδης, Ιωάννης Άμποτ, Ιωάννης Σαριδάκης)
Η πρώτη φορά που παρουσιάστηκε στο εξωτερικό η εθνική μας ομάδα του ποδοσφαίρου είναι το 1919 με την ευκαιρία της διεξαγωγής, στο Παρίσι, των Πανσυμμαχικών Αγώνων (και με αφορμή της λήξης του Α' Παγκοσμίου Πολέμου). Αποτελέσματα:

• Γαλλία – Ελλάς 11-0
• Ιταλία - Ελλάς 4-0
• Γιουγκοσλαβία – Ελλάς 5-1
• Ελλάς – Ρουμανία 3-2.

Σε διασυλλογικό επίπεδο, η πρώτη επίσημη ποδοσφαιρική συνάντηση, που οργανώθηκε από το ΣΕΓΑΣ (τότε ΣΕΑΓΣ), ήταν το 1899. Συμμετείχαν οι:

• Πειραϊκός σύνδεσμος (να μη συγχέεται με τον Ολυμπιακό),
• Πανελλήνιος Γ.Σ.,
• Εθνικός Γ.Σ.
• Ποδηλατικός Σύλλογος Αθηνών.

Το 1906 παρουσιάζεται ο πρώτος, αποκλειστικά, Ποδοσφαιρικός Σύλλογος «Γουδί», που σχηματίστηκε από αθλητές του Εθνικού. Κατέκτησε μάλιστα την α' θέση στους αγώνες κυπέλλου που οργάνωσε η Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων ­μαζί με τον ΣΕΑΓΣ ­το 1907, νικώντας 21-0 (!) την ομάδα του Πανελληνίου και 9-0 (!) τον Πειραϊκό Σύνδεσμο (τουλάχιστον τότε χόρταιναν από γκολ).
Το νέο άθλημα, πάντως, δεν αντιμετωπίστηκε μόνο με ενθουσιασμό αλλά και με καχυποψία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση του Πανελληνίου Συλλόγου, που κατήργησε, το 1910, το ποδοσφαιρικό τμήμα με την αιτιολογία ότι «απομακρύνει τους μαθητάς από των τακτικών γυμναστηρίων προς προφανή ζημίαν της αληθούς γυμναστικής και αυτών τούτων των ατάκτως ανά τας οδούς και τας ρύμας της πόλεως ποδοσφαιριζόντων νεανιών και παίδων».