Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2013

ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

 Ο χειμώνας είναι ένα χαρακτικό, η άνοιξη μια ακουαρέλα, το καλοκαίρι μια ελαιογραφία και το φθινόπωρο ένα μωσαϊκό όλων αυτών.
 Υπέροχο φθινόπωρο! Αν ήμουν πουλί θα πετούσα γύρω από τη γη ψάχνοντας για διαδοχικά φθινόπωρα.
 Το φθινόπωρο μας γοητεύει με τη βουβή του επίκληση να συμπονέσουμε την αποσύνθεσή του.
 Το φθινόπωρο είναι μια δεύτερη άνοιξη, όπου κάθε φύλλο είναι ένα λουλούδι.
 Με το φθινόπωρο να’ ρθείς,
μαζί με το Σεπτέμβρη,
ακόμα τώρα, είναι νωρίς,
πονάει το καλοκαίρι.

 Να μπεις στις πρώτες τις βροχές,
να πέσεις με τα φύλλα,
να κλείσουν λίγο οι πληγές,
να φύγει η ανατριχίλα.
 Με το φθινόπωρο να’ ρθείς,
που ανοίγουν τα σχολεία,
που ψάχνεις κάπου να κρυφτείς,
απ’ τη μελαγχολία.

 Να κρυώσει λίγο η θάλασσα,
να ξεπλυθεί τ’ αλάτι.
Κι ο Αύγουστος που χάλασα,
να σβήσει από το χάρτη.
 Ένα παράπονο και ένα δάκρυ
πρώτο φθινόπωρο πρώτη βροχή
απόψε η σκέψη μου δε βρίσκει άκρη
απόψε λύγισε η αντοχή

 Όταν του φθινοπώρου η πόρτα ανοίξει
όταν θ’ αποδημούνε τα πουλιά
θα φτάνει ένα αεράκι ν’ αποδείξει
τι είναι μια αγκαλιά
 Φθινόπωρο πάλι, οι σκέψεις φωνάζουν
γυάλινα όνειρα σπας και πονούν.
Λόγια της βροχής ακούς που σε τρομάζουν
οι μέρες αλλάζουν, μα δύσκολα περνούν.

 Φθινόπωρο πάλι, οι σκέψεις αράζουν
σε μαύρα σύννεφα του δειλινού
λόγια της βροχής τα όνειρα σκουριάζουν
και πάνω τους βλέπεις τα χρόνια να περνούν.
Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου