U.F.O. ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ

John Lear: Mια συνωμοσία κοσμικών διαστάσεων

Η βάση Dulce του Νέου Μεξικού και μια συνωμοσία κοσμικών διαστάσεων;

Ο John Lear, ήταν πιλότος μιας μεγάλης αεροπορικής εταιρείας των ΗΠΑ και έχει πετάξει με πάνω από 160 διαφορετικούς τύπους αεροσκαφών σε πάνω από 50 διαφορετικές χώρες. Κατέχει 17 παγκόσμια ρεκόρ ταχύτητας στο Lear Jet και είναι ο μόνος πιλότος που κατάφερε ποτέ να είναι κάτοχος όλων των πιστοποιητικών που εκδίδονται από την Ομοσπονδιακή Διοίκηση Αεροπορίας. Ο κ. Lear έχει πετάξει σε αποστολές σε όλο τον κόσμο για τη CIA και άλλες κυβερνητικές υπηρεσίες. Έχει πετάξει σε μυστικές αποστολές σε εμπόλεμες ζώνες και θερμά σημεία σε όλο τον κόσμο, ενώ συχνά μηχανεύονταν παρά τρίχα αποδράσεις υπό άκρως επικίνδυνες συνθήκες.

Πρώην υποψήφιος γερουσιαστής στην πολιτεία της Νεβάδα, είναι ο γιος του William P. Lear, σχεδιαστή του αεροπλάνου για εταιρικά στελέχη Lear Jet, του οκτακάναλου στερεοφωνικού, και ιδρυτή της LEAR Siegler Corporation.

Ο John Lear είχε φιλική σχέση με τον Bob Lazar και του είχε συμπαρασταθεί την εποχή που έκανε τις αποκαλύψεις του (1989) για όλα όσα είδε το διάστημα που εργάστηκε στην μυστική τοποθεσία S-4 στην Νεβάδα. (δες εδώ)

Ο John Lear άρχισε να ενδιαφέρεται για το θέμα των UFO 13 μήνες πριν από την ημερομηνία που αναγράφεται παρακάτω, μετά από μια συζήτηση με ένα φίλο που ανήκε στην Πολεμική Αεροπορία των Ηνωμένων Πολιτειών και ονομαζόταν Greg Wilson, ο οποίος είχε δει ένα UFO να προσγειώνεται στην Βάση της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ στο Bentwaters, κοντά στο Λονδίνο στην Αγγλία τα Χριστούγεννα του 1980, κατά την οποία τρεις μικρόσωμοι «γκρίζοι» εξωγήινοι περπάτησαν μέχρι τον Υποδιοικητή.

 «Πιστεύω ότι τα αντικείμενα που είδα από κοντά ήταν εξωγήινης προέλευσης και ότι οι υπηρεσίες ασφαλείας τόσο των Ηνωμένων Πολιτειών όσο και του Ηνωμένου Βασιλείου έχουν προσπαθήσει - και τότε και τώρα - να ανατρέψουν τη σημασία του τι συνέβη στο δάσος του Rendlesham και στην βάση RAF Bentwaters με τη χρήση καλοδουλεμένων μεθόδων παραπληροφόρησης.» Από την ένορκη γραπτή κατάθεση τον Ιούνιο του 2010 του επισμηναγού ε.α. Charles Halt, υποδιοικητή και μετέπειτα διοικητή της βάσης RAF Bentwaters, που ήταν αξιωματικός υπηρεσίας την νύκτα που συνέβησαν τα περιστατικά στις 27 και 28 Δεκεμβρίου 1980. Η υπόθεση αυτή είναι περισσότερο γνωστή ως το «περιστατικό στο δάσος Rendelsham» («The Rendelsham forest incident»)

Από τότε ο Lear αξιοποίησε τις επαφές του στις Μυστικές Υπηρεσίες, διερευνώντας τους ισχυρισμούς ότι οι εκτελεστικοί και οι στρατιωτικό-βιομηχανικοί κλάδοι της «κυβέρνησης» των Ηνωμένων Πολιτειών γνωρίζουν, και συνωμοτούν με εξωγήινες δυνάμεις.

Ο Lear δεν διατείνεται πλέον ότι το ακόλουθο σενάριο είναι απλά και μόνο μια «δυνατότητα». Δηλώνει με έμφαση ότι οι εξωγήινοι βρίσκονται εδώ, και ότι πολλοί από αυτούς προοιωνίζονται δεινά για το ανθρώπινο είδος.

«Αυτό ξεκίνησε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο», αρχίζει.

«Εμείς (οι συμμαχικές δυνάμεις) ανακτήσαμε κάποιου είδους εξωγήινη τεχνολογία από τη Γερμανία - όχι όλα όσα είχαν. Ένα μέρος από αυτήν εξαφανίστηκε. Φαίνεται ότι κάποια στιγμή στα τέλη της δεκαετίας του '30, η Γερμανία ανέκτησε έναν ιπτάμενο δίσκο. Τι απόγινε αυτός δεν το ξέρουμε. Αλλά αυτό που καταφέραμε να πάρουμε ήταν κάποιο είδος όπλου με ακτίνες ...»

Τα «UFO» της ναζιστικής Γερμανίας και το «Σχέδιο Συνδετήρας»

πηγή εδώ

Το ναζιστικό κόμμα διέθετε έναν μυστικό ιπτάμενο δίσκο που είχε ήδη αφήσει το σχεδιαστήριο και πετούσε φτάνοντας τα 1.200 μίλια την ώρα (1.900 χλμ/ω). Είχε την δυνατότητα για κάθετη απογείωση, στροφές 90 μοιρών σαν ελικόπτερο, και φυσικά ήταν πολύ ανώτερο από οτιδήποτε διέθεταν οι συμμαχικές δυνάμεις την εποχή εκείνη. Επιπρόσθετα, είχαν επίσης ένα άλλο σκάφος που ήταν σχεδόν έτοιμο και θα ήταν σε θέση να πετάξει. Ήταν ικανό να τρέχει με 2.500 μίλια ανά ώρα (4.000 χλμ/ω), ταχύτητα διπλάσια από το αρχικό σκάφος. Δεν είχε μόνο τα χαρακτηριστικά του αρχικού σκάφους, αλλά διέθετε επίσης ένα όπλο λέιζερ τοποθετημένο επάνω του, που είχε την διατρητική ικανότητα να διαπερνά θωράκιση τεσσάρων ιντσών (10 εκ).

Μέχρι το 1939 τα SS είχαν παραγάγει το RFC-1, το οποίο αποκαλούσαν Haunebu Ι. Τον Αύγουστο του 1939 το μηχάνημα έκανε την παρθενική πτήση του και απέδειξε την βιωσιμότητά του, όντας πάνω από 65 πόδια (20 μ) σε διάμετρο και προσφέροντας σημαντικό ωφέλιμο χώρο. Μέχρι τα τέλη του 1940 το RFC-2 (Haunebu ΙΙ) είχε εισέλθει στην ενεργό υπηρεσία ως αναγνωριστικό αεροσκάφος και υπάρχουν φωτογραφικές αποδείξεις που να στηρίζουν αυτόν τον ισχυρισμό.

Μετά το τέλος του πολέμου το 1945, ρωσικές και αμερικανικές ομάδες των υπηρεσιών πληροφοριών άρχισαν ένα κυνήγι για να εντοπίσουν αυτά τα στρατιωτικά και επιστημονικά λάφυρα, όπως τα αντιλαμβάνονταν, της προηγμένης γερμανικής τεχνολογίας. Μετά την ανακάλυψη των όπλων δέσμης σωματιδίων / λέιζερ σε γερμανικές στρατιωτικές βάσεις, το Υπουργείο Πολέμου των ΗΠΑ αποφάσισε ότι οι ΗΠΑ θα έπρεπε όχι μόνο να έχουν υπό τον έλεγχό τους την τεχνολογία αυτή, αλλά και τους επιστήμονες που συνέβαλλαν στην ανάπτυξή της «για να διασφαλισθεί ότι οι ΗΠΑ εκμεταλλεύονται πλήρως τις σημαντικές αυτές εξελίξεις, οι οποίες θεωρούνται ζωτικής σημασίας για την εθνική μας ασφάλεια». Ως εκ τούτου, δρομολογήθηκε ένα σχέδιο για να μεταφερθεί αυτό το επιστημονικό προσωπικό της ναζιστικής Γερμανίας στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η φύση, και η έκταση αυτού του σχεδίου, που αργότερα ονομάστηκε «Operation Paperclip» ή «Project Paperclip» («Επιχείρηση ή Σχέδιο Συνδετήρας») παρέμεινε απόρρητη μέχρι το 1973. Στην εικόνα κάτω μερικοί από τους πάνω από 1.600 γερμανούς επιστήμονες - οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν και παρέμεναν ένθερμοι ναζιστές - που μεταφέρθηκαν στις ΗΠΑ μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου:

Εικόνα αριστερά: Τα στελέχη της Στρατιωτικής Υπηρεσίας Βαλλιστικών Πυραύλων (ABMA - Army Ballistic Missile Agency) το 1956. Ο Hermann Oberth (μπροστά), ο Ernst Stuhlinger (καθιστός, αριστερά), ο Υποστράτηγος H.N. Toftoy (όρθιος, αριστερά), ο Wernher von Braun (καθιστός, δεξιά), και ο Eberhard Rees (όρθιος, δεξιά). Ο Stuhlinger, ο von Braun και ο Rees ανήκαν στο Project Paperclip, το πρόγραμμα που έφερε γερμανούς επιστήμονες στις ΗΠΑ μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Oberth ήρθε στις ΗΠΑ αργότερα, για να εργαστεί για τον πρώην φοιτητή του, τον von Braun. Ο Toftoy, ο Αμερικανός αξιωματικός, φαίνεται σαν δεσμοφύλακας μιας ελίτ ομάδας αιχμαλώτων πολέμου. Στην εικόνα δεξιά ο von Braun το 1941 με γερμανούς αξιωματικούς.

  

Τα παρακάτω είναι μια «Δημόσια Δήλωση» που κυκλοφόρησε από τον John Lear στις 29 Δεκεμβρίου 1987 και αναθεωρήθηκε στις 25 Μαρτίου 1988. Αρχικά εστάλη σε ορισμένους από τους προσωπικούς φίλους του Lear και σε συνεργάτες ερευνητές οι οποίοι με τη σειρά τους του ασκούν πίεση να δημοσιεύσει αυτές τις πληροφορίες στο κοινό. Η πρώτη έκδοση της δήλωσης που προφανώς προοριζόταν για ένα «κλειστό» ακροατήριο - το πλήθος των ερευνητών με τους οποίους ο Lear συνεργαζόταν, ενώ η ακόλουθη αναθεώρηση περιέχει τις ίδιες πληροφορίες με την πρώτη έκδοση, αλλά απευθύνεται προς το ευρύ κοινό:

---

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΥΠΟ:

«Η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών συνεχίζει να στηρίζεται στην προσωπική και επαγγελματική ευπιστία σας για να καταστείλει τις πληροφορίες που περιέχονται στο παρόν. Η συνεργασία σας κατά τα τελευταία 40 χρόνια έχει ξεπεράσει κάθε προσδοκία μας και σας χαιρετούμε.

«Ο ήλιος δεν περιστρέφεται γύρω από τη Γη.»

«Η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών συνεργάζεται με μικρόσωμους γκρίζους εξωγήινους εδώ και περίπου 20 χρόνια.»

«Η πρώτη αλήθεια που αναφέρθηκε εδώ οδήγησε τον Giordano Bruno στην πυρά το 1600 μ.Χ. επειδή τόλμησε να προτείνει ότι ήταν πραγματικότητα. Η δεύτερη αλήθεια έχει οδηγήσει πολύ περισσότερους ανθρώπους στον θάνατο επειδή προσπάθησαν να την διατυπώσουν δημόσια, για τους οποίους ελάχιστα θα μαθευτούν ποτέ.

Το άγαλμα του Δομινικανού καλόγερου Giordano Bruno στην Piazza dei Fiori στην Ρώμη, στο σημείο που οδηγήθηκε στην πυρά από την Ρωμαιοκαθολική εκκλησία στις 17 Φερβρουαρίου του 1600. Ο Giordano Bruno που ήταν μαθηματικός, φιλόσοφος και αστρονόμος, είχε καταδικαστεί ως αιρετικός από την Ιερά Εξέταση, επειδή είχε προτείνει ότι ο Ήλιος είναι ουσιαστικά ένα αστέρι γύρω από το οποίο γυρίζει η Γη, και επιπλέον, ότι το σύμπαν περιέχει έναν άπειρο αριθμό κατοικημένων κόσμων που κατοικούνται από άλλα νοήμονα όντα.

«Αλλά η αλήθεια πρέπει να ειπωθεί. Το γεγονός ότι η Γη περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο κατεστάλη με επιτυχία από την Ρωμαιοκαθολική εκκλησία για πάνω από 200 χρόνια. Προκάλεσε τελικά μια σημαντικότατη αναταραχή στην εκκλησία, στον τρόπο διακυβέρνησης και στην σκέψη. Μια επαναδιάταξη των κοινωνικών και των παραδοσιακών αξιών. Αυτό έγινε στα 1600.

«Τώρα, περίπου 400 χρόνια αφότου διατυπώθηκε η πρώτη αλήθεια πρέπει να έρθουμε αντιμέτωποι και πάλι με τα συγκλονιστικά γεγονότα. Την «φρικτή αλήθεια» που η κυβέρνηση έκρυβε από εμάς για πάνω από 40 χρόνια. Δυστυχώς, η «φρικτή αλήθεια» είναι πολύ φρικτότερη απ' όσο η ίδια η κυβέρνηση είχε ποτέ φανταστεί.

«Στην προσπάθειά της να «προστατεύσει την δημοκρατία», η κυβέρνησή μας, μας ξεπούλησε στους εξωγήινους. Και εδώ περιγράφεται το πώς συνέβη. Αλλά πριν αρχίσω, θα ήθελα να προσφέρω μια λέξη για την υπεράσπιση αυτών που μας ξεπούλησαν στην διαπραγμάτευση. Είχαν τις καλύτερες προθέσεις.

«Η Γερμανία ίσως να είχε ανακτήσει ένα ιπτάμενο δίσκο ως το 1939. Ο στρατηγός James H. Doolittle πήγε στη Νορβηγία το 1952 για να επιθεωρήσει ένα ιπτάμενο δίσκο που είχε συντριβεί εκεί στο νησί Spitsbergen.

Ο στρατηγός James H. Doolittle επιθεώρησε έναν δίσκο
στο νησί Spitsbergen της Νορβηγίας, το 1952.

«Η «φρικτή αλήθεια» ήταν γνωστή μόνο από πολύ λίγα άτομα: Ήταν πράγματι κακάσχημα μικρόσωμα πλάσματα, που έμοιαζαν με αλογάκια της Παναγίας ... Από την αρχική ομάδα εκείνων που ήταν οι πρώτοι που έμαθαν την «φρικτή αλήθεια», αρκετοί αυτοκτόνησαν, ο πιο εξέχων εκ των οποίων ήταν ο υπουργός Εθνικής Αμύνης και πρώην υπουργός του Πολεμικού Ναυτικού James V. Forrestal που οδηγήθηκε στον θάνατο πηδώντας από το παράθυρο του 16^ου ορόφου στο Ναυτικό νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν.

Ο James Forrestal με τον Πρόεδρο Truman το 1949.

(Σημείωση: Ο William Cooper, ένα πρώην μέλος μιας ομάδας ενημέρωσης της Υπηρεσίας Πληροφοριών του Ναυτικού, επιμένει ότι ο Forrestal στην πραγματικότητα δολοφονήθηκε από πράκτορες της CIA που έκαναν τον θάνατό του να μοιάζει σαν αυτοκτονία επειδή δεν συμφωνούσε πλέον με την πολιτική της συγκάλυψης και ήθελε να αποκαλύψει όσα γνώριζε και να προειδοποιήσει το κοινό για την εξωγήινη απειλή.

Με βάση διαβαθμισμένα έγγραφα που ο Cooper υποστηρίζει ότι είχε διαβάσει, στις 22 Μαΐου 1949, δύο πράκτορες της CIA μπήκαν στο δωμάτιο του ναυτικού νοσοκομείου Bethesda όπου νοσηλευόταν, έδεσαν ένα σεντόνι γύρω από το λαιμό του Forrestal και σε ένα φωτιστικό, και τον έριξαν από το παράθυρο για να κρεμαστεί. Το σεντόνι σχίστηκε και οδηγήθηκε στον θάνατο πέφτοντας στο κενό.)

«Οι ιατρικοί φάκελοι του Υπουργού Forrestal είναι απόρρητοι μέχρι σήμερα.

«Ο Πρόεδρος Harry Truman έβαλε ένα καπάκι στο μυστικό και έστριψε τις βίδες τόσο σφιχτά ώστε το ευρύ κοινό εξακολουθεί να πιστεύει ότι οι ιπτάμενοι δίσκοι είναι ένα αστείο. Τι έκπληξη τους ετοιμάζω ...

24 Σεπτεμβρίου 1947

ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΔΙΑ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟΝ ΑΜΥΝΗΣ

Αγαπητέ Υπουργέ Forrestal

Αναφορικώς με την πρόσφατην συζήτησίν μας επί αυτού του θέματος, εξουσιοδοτείσθε δια του παρόντος όπως προχωρήσετε με όλην την απαιτούμενην ταχύτητα και προσοχήν εις το έργον το οποίον έχετε αναλάβει. Εις το εξής, το θέμα αυτό θα αναφέρεται μόνον ως Επιχείρησις Majestic Twelve.

Εξακολουθεί να αποτελεί πεποίθησίν μου ότι οποιοιδήποτε μελλοντικοί σχεδιασμοί αναφορικώς με την τελικήν διευθέτησιν αυτού του θέματος θα πρέπει να παραμείνουν αποκλειστικώς εις την αρμοδιότητα του Προεδρικού Γραφείου κατόπιν καταλλήλων διαβουλεύσεων με εσάς τον ίδιον, τον δόκτορα Bush και τον Διευθυντήν της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών.

Υπογραφή - Harry Truman 

(Εκόνα επάνω:) o James Forrestal, ο Πρόεδρος Truman,
ο Δρ. Vannevar Bush και τα αρχικά μέλη της MJ-12.
(Εικόνα κάτω:) Σύσκεψη υπό τον Υπουργό Εθνικής Αμύνης J. Forrestal

«Το 1947, ο Πρόεδρος Truman συνέστησε μια ομάδα 12 κορυφαίων από το στρατιωτικό και επιστημονικό προσωπικό της εποχής. Ήταν γνωστοί ως MJ-12. Αν και η ομάδα υπάρχει και σήμερα, κανένα από τα αρχικά μέλη δεν βρίσκεται στην ζωή. Το τελευταίο μέλος της αρχικής σύνθεσης που πέθανε ήταν ο Gordon Gray, πρώην Υπουργός του Στρατού, το 1984.

«Όταν κάποιο μέλος απεβίωνε, η ίδια η ομάδα όριζε ένα νέο μέλος για την πλήρωση της κενής θέσης. Υπάρχει κάποια φημολογία ότι η ομάδα που είναι γνωστή ως MJ-12 επεκτάθηκε κατά τουλάχιστον επτά επιπρόσθετα μέλη.

«Ο Στρατός αποκαλύπτει ότι έχει στην κατοχή του ιπτάμενο δίσκο που βρέθηκε σε ράντσο στο Νέο Μεξικό»

«ROSWELL, (Νέο Μεξικό) 8 Ιουλίου (1947). Η πολεμική αεροπορία του Στρατού ανακοίνωσε εδώ σήμερα ότι βρέθηκε ένας ιπτάμενος δίσκος σε ένα ράντσο κοντά στο Roswell, και βρίσκεται υπό την κατοχή του Στρατού. Ο υποσμηναγός Walter Haut, αξιωματικός δημοσίας πληροφόρησης της Αεροπορικής Βάσης του Roswell ανακοίνωσε ότι το εύρημα ανακαλύφθηκε «κάποια ημέρα κατά την διάρκεια της προηγούμενης εβδομάδας» και παραδόθηκε στην Αεροπορική Βάση σε συνεργασία με το γραφείο του Σερίφη. Εξετάσθηκε στη Αεροπορική Βάση του Roswell και στην συνέχεια προωθήθηκε από τον επισμηναγό Jesse Marcel της Υπηρεσίας Πληροφοριών της 509ης Μοίρας Βομβαρδιστικών του Roswell προς ανώτερο αρχηγείο ...»

Ο επισμηναγός ε.α. Jesse Marcel που έπιασε με τα ίδια του τα χέρια του τα συντρίμια του εξωγήινου σκάφους στο Roswell, μέχρι τον θάνατό του το 1986 επιθυμούσε να μαθευτεί η αλήθεια για το τι συνέβη πραγματικά εκείνο τον Ιούλιο του 1947, παρά την ασφυκτική στρατιωτική συγκάλυψη. (δες εδώ)

«Υπήρχαν πολύ περισσότερες συντριβές ιπτάμενων δίσκων στα τέλη της δεκαετίας του 1940, μια στο Roswell, στο Νέο Μεξικό. Μια κοντά στο Laredo, στο Τέξας, περίπου 30 μίλια μέσα στα Μεξικάνικα σύνορα. Και μια στο Aztec, στο Νέο Μεξικό.

Ανάκτηση ιπτάμενου δίκσου στο Aztec του Νέου Μεξικού
(25 Μαρτίου 1948)

πηγή εδώ και εδώ

Ο δίσκος που προσγειώθηκε κοντά στο Aztec του Νέου Μεξικού στις 25 Μαρτίου 1948, είχε διάμετρο 100 πόδια (30 μέτρα), και το εξωτερικό του κέλυφος ήταν κατασκευασμένο από ένα ελαφρύ μέταλλο που έμοιαζε με αλουμίνιο, πολύ λεπτό σε πάχος αλλά τόσο ανθεκτικό που η θερμότητα έως 10.000 βαθμούς ή η προσπάθεια διάτρησης με αδαμαντοφόρα τρυπάνια δεν είχαν το παραμικρό αποτέλεσμα. Ο δίσκος εμφανώς διέθετε μεγάλους μεταλλικούς ενσωματωμένους δακτύλιους που περιστρέφονταν γύρω από μια κεντρική, σταθεροποιημένη καμπίνα, χρησιμοποιώντας μια ασυνήθιστη σχέση μετάδοσης. Δεν υπήρχαν πριτσίνια, μπουλόνια, βίδες ή σημάδια συγκόλλησης.

Τα μέλη της επιστημονικής ερευνητικής ομάδας ήταν σε θέση τελικά να καταφέρουν να εισέλθουν στο εσωτερικό του, εκμεταλλευόμενοι ένα σπάσιμο σε ένα από τα φινιστρίνια το οποίο διεύρυναν, αποκαλύπτοντας ένα διακόπτη στο εσωτερικό του θαλάμου, ο οποίος όταν πιέστηκε με ένα κοντάρι προκάλεσε το άνοιγμα μιας κρυφής πόρτας. Αρκετά μικρόσωμα ανθρωποειδή, που κυμαίνονταν σε ύψος από 36 έως 42 ίντσες (90 εκ. έως 1 μέτρο), βρέθηκαν νεκρά μέσα στην καμπίνα. Τα σώματά τους ήταν απανθρακωμένα και είχαν σκούρο καφέ χρώμα.

Το σκάφος βρέθηκε ανέπαφο, έχοντας προσγειωθεί με δικό του έλεγχο. Είχε εντοπιστεί από τρεις ξεχωριστές μονάδες ραντάρ που ήταν εγκατεστημένες στις νοτιοδυτικές ΗΠΑ, ένα από τα οποία εικάζεται ότι είχε διαταράξει τον μηχανισμό ελέγχου του σκάφους. Μια τριγωνική διάταξη πειραματικών ραντάρ φέρεται να κατασκευάστηκε με μυστικότητα το 1947 στο Νέο Μεξικό, για να προστατεύσει τα Εθνικά Εργαστήρια Sandia Labs, την αεροπορική βάση Kirtland AFB και τα Εθνικά Εργαστήρια του Los Alamos - αλλά πιστεύεται ότι χρησιμοποιούνταν επίσης για να προσπαθήσουν να «καταρρίψουν» αγνώστου ταυτότητος εναέρια σκάφη με ισχυρή μικροκυματική ακτινοβολία. (δες εδώ)

Η περιοχή της πτώσης του υπολογίστηκε με τριγωνισμό και αυτές οι πληροφορίες διαβιβάστηκαν άμεσα στην Διοίκηση Αεράμυνας και στον στρατηγό George C. Marshall, τον τότε υπουργό εσωτερικών, ο οποίος φέρεται να επικοινώνησε με την ομάδα MJ-12, καθώς και με την Μονάδα Διαπλανητικών Φαινομένων (IPU - Interplanetary Phenomenon Unit), της Διεύθυνσης Αντικατασκοπείας του Στρατού.

 

 Ο George C. Marshall και ο δρ Vannevar Bush (προεξάρχον μέλος της MJ-12)

Η IPU είχε την βάση της στο στρατόπεδο Hale, στο Κολοράντο εκείνη την εποχή, και η κύρια αποστολή της ήταν να συλλέγει και να παραδίδει ιπτάμενους δίσκους που είχαν συντριβεί ή υποστεί βλάβη, σε ορισμένες συγκεκριμένες μυστικές τοποθεσίες. Το σκάφος εντοπίστηκε μέσα σε λίγες ώρες από την ομάδα κατόπτευσης της IPU περίπου 12 μίλια (19 χλμ) βορειοανατολικά της Aztec.

Μια ομάδα επιστημόνων που οργανώθηκε από τον δόκτορα Vannevar Bush, τον επικεφαλής της MJ-12, έφτασε στο σημείο λίγο αργότερα από την ομάδα της IPU και άρχισε την προσπάθεια εισόδου στον δίσκο. Τελικά κατάφεραν να εισέλθουν στο σκάφος ένας-ένας, έχοντας αποκτήσει πρόσβαση από το σπασμένο φινιστρίνι. Τα φινιστρίνια είχαν μεταλλική εμφάνιση και φαινόταν ημιδιαφανή μόνο όταν τα παρατηρούσαν από κοντά. Μέσα στο σκάφος βρήκαν δύο ανθρωποειδή, που είχαν γύρει μπροστά πάνω από ένα ταμπλό και ήταν απανθρακωμένα με χρώμα σκούρο καφέ. Άλλα 12 πτώματα κείτονταν νεκρά στο πάτωμα ενός θαλάμου μέσα στην καμπίνα, ανεβάζοντας τον συνολικό αριθμό σε 14 πτώματα.

Σε ορισμένα από τα νεκρά σώματα των ανθρωποειδών διενεργήθηκε πλήρης νεκροτομή, από μια ομάδα με επικεφαλής τον δόκτορα Bronk, που αποτελούνταν από ιστολόγους, βιοφυσικούς και παθολογοανατόμους. Σύμφωνα με την έκθεση τους, οι εν λόγω οργανισμοί περιγράφονται να έχουν μήκος 1 μέτρο κατά μέσο όρο. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου θύμιζαν έντονα μογγολοειδείς ανατολίτες στην εμφάνιση, με δυσανάλογα μεγάλα κεφάλια, μεγάλα κεκλιμένα μάτια, μικρές μύτες και στόματα. Το μέσο βάρος ήταν περίπου 40 λίμπρες (18 κιλά). Ο κορμός τους ήταν πολύ μικρός και λεπτός, με πολύ λεπτό λαιμό. Τα άνω άκρα τους ήταν μακριά και λεπτά, φτάνοντας ως τα γόνατα, και τα χέρια τους διέθεταν λεπτά και μακρόστενα δάχτυλα με πτυχώσεις ανάμεσά τους. Δεν υπήρχε πεπτική ή γαστρεντερική οδός, ούτε πεπτικός ή εντερικός σωλήνας, ούτε πρωκτική οπή. Δεν υπήρχαν εμφανή αναπαραγωγικά όργανα. Αντί του αίματος υπήρχε ένα άχρωμο υγρό, χωρίς ερυθρά αιμοσφαίρια, που είχε μυρωδιά παρόμοια με του όζοντος.

Τα αποτελέσματα αυτά καταχωρήθηκαν σε μια έκθεση, μέρος της οποίας εμφανίστηκε στο Project Sign της Πολεμικής Αεροπορίας, στην Grudge Report No. 13, που δεν έχει ποτέ αποχαρακτηριστεί.

«Αναλογιστείτε, αν θέλετε, τη θέση της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών εκείνη την εποχή. Με υπερηφάνεια θεωρούσαν τον εαυτό τους ως το πιο ισχυρό έθνος πάνω στη Γη, έχοντας μόλις πρόσφατα παραγάγει την ατομική βόμβα, ένα τόσο εκπληκτικό επίτευγμα, που η Ρωσία θα χρειαζόταν 4 χρόνια για να το ισοφαρίσει, και μόνο με τη βοήθεια των προδοτών της Δημοκρατίας. Είχαν κατασκευάσει ένα αεροσκάφος τζετ, που είχε υπερβεί την ταχύτητα του ήχου κατά την πτήση.

Εικόνα αριστερά: Η ρίψη της ατομικής βόμβας στην Χιροσίμα και στο Nagasaki της Ιαπωνίας τον Αύγουστο του 1945 σήμαινε το τέλος του Β' Παγκοσμίου πολέμου και την είσοδο στην πυρηνική εποχή - Εικόνα δεξιά: το αεριωθούμενο βομβαρδιστικό διηπειρωτικής εμβέλειας YB-52 σε δοκιμαστική πτήση

«Είχαν κατασκευάσει βομβαρδιστικά τζετ διηπειρωτικής εμβέλειας που θα μπορούσαν να μεταφέρουν όπλα με τεράστια καταστρεπτική δύναμη. Η μεταπολεμική εποχή, και το μέλλον διαφαινόταν λαμπρό.

«Τώρα φανταστείτε πως θα αισθάνονταν εκείνοι οι ίδιοι ηγέτες, οι οποίοι είχαν δει τον πανικό που είχε προκληθεί από την ραδιοφωνική εκπομπή του Orson Welles, «Ο Πόλεμος των Κόσμων», το 1938. Χιλιάδες Αμερικανοί πανικοβλήθηκαν κατά την διάρκεια μιας ρεαλιστικής παρουσίασης εισβολής στην Γη όντων από άλλο πλανήτη.

«Ακροατές ραδιοφωνικής εκπομπής πανικοβάλλονται θεωρώντας
μια πολεμική θεατρική αναπαράσταση σαν πραγματικότητα»

«Πολλοί εγκαταλείπουν τα σπίτια τους για να γλυτώσουν
από μια «επίθεση με αέρια από τον Άρη» - Πολλές
τηλεφωνικές κλήσεις κατακλύζουν την αστυνομία μετά
από την εκπομπή του φανταστικού έργου του Wells»

Εξώφυλλο από τον «Πόλεμο των κόσμων» του H.G.Wells
«Ψεύτικος ραδιοφωνικός «πόλεμος» σπέρνει τον τρόμο σε όλες τις ΗΠΑ»

«Φανταστείτε τη φρίκη τους καθώς αντίκριζαν στην πραγματικότητα τα νεκρά σώματα αυτών των τρομακτικών μικρόσωμων πλασμάτων με τα τεράστια μάτια, το ερπετοειδές δέρμα και τα δάχτυλα σαν γαμψά νύχια αρπακτικού.

«Φανταστείτε το σοκ τους, καθώς επιχειρούσαν να προσδιορίσουν την κινητήρια δύναμη εκείνων των παράξενων «δίσκων» και δεν μπορούσαν να ανακαλύψουν κανένα εξάρτημα, έστω και κατ' ελάχιστο παρόμοιο με συστατικά μέρη με τα οποία ήταν εξοικειωμένοι: δεν υπήρχαν κύλινδροι ή πιστόνια, δεν υπήρχαν λυχνίες κενού ή τουρμπίνες ή υδραυλικά έμβολα.

«Όταν μόνο έχει γίνει πλήρως αντιληπτή η συντριπτική αδυναμία με την οποία βρέθηκε αντιμέτωπη η κυβέρνηση στα τέλη της δεκαετίας του 40 μπορεί να γίνει κατανοητή η ανάγκη τους για μια συνολική, επισταμένη και σαρωτική συγκάλυψη, που περιελάμβανε και την χρήση «φονικής βίας».

«Η συγκάλυψη ήταν τόσο επιτυχής που ακόμα και το 1985, ένας ανώτερος επιστήμονας του Εργαστηρίου Αεριώθησης (Jet Propulsion Laboratory) στην Πασαντένα της Καλιφόρνια, ο δόκτορας Al Hibbs, αφού παρακολούθησε μια βιντεοταινία ενός τεράστιου ιπτάμενου δίσκου δήλωσε, «Δεν πρόκειται να αποδώσω οτιδήποτε σε αυτά τα φαινόμενα [UFO] χωρίς πολύ περισσότερα δεδομένα». Ο δρ Hibbs κοίταζε τον γυμνό αυτοκράτορα λέγοντας, «Φαίνεται σίγουρα γυμνός, αλλά αυτό δεν αποδεικνύει ότι είναι γυμνός».

Σχέδια τύπων UFO βασισμένα σε πραγματικές θεάσεις.

«Τον Ιούλιο του 1952, η κυβέρνηση παρακολουθούσε πανικόβλητη και ανήμπορη να αντιδράσει καθώς ένα σμήνος «ιπτάμενων δίσκων» πέταξε πάνω από την Ουάσινγκτον, διαγράφοντας τροχιά πάνω από τον Λευκό Οίκο, το κτίριο του Καπιτωλίου και το Πεντάγωνο. Χρειάστηκε όλη η φαντασία και ο εκφοβισμός που θα μπορούσε να επιστρατευθεί από την κυβέρνηση ώστε να εξαναγκάσει να διαγραφεί αυτό το περιστατικό από τη μνήμη του κοινού.

«Ιπτάμενοι δίσκοι κάνουν κύκλους πάνω από την Ουάσιγκτον»

«Κινητοποιήστε τα αεριωθούμενα για να
καταδιώξουν τους "ιπτάμενους δίσκους"»

«Χιλιάδες θεάσεις συνέβησαν κατά τη διάρκεια του πολέμου της Κορέας και πολλοί ακόμα ιπτάμενοι δίσκοι ανακτήθηκαν από την Πολεμική Αεροπορία. Μερικοί αποθηκεύτηκαν στην Αεροπορική Βάση Wright-Patterson, μερικοί αποθηκεύτηκαν σε βάσεις της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ σε τοποθεσίες κοντά στον τόπο της συντριβής.

Σύσκεψη της ομάδας του Σχεδίου Sign (Project Sign) μέσα στην Αίθουσα
Συσκέψεων T-2 στην αεροπορική βάση Wright Patterson AFB το 1948.

«Ένας ιπτάμενος δίσκος ήταν τόσο γιγάντιος και τα προβλήματα διοικητικής μέριμνας για την μεταφορά του ήταν τόσο τεράστια που τάφηκε αναγκαστικά στον τόπο της συντριβής του και παραμένει εκεί μέχρι σήμερα. Υπάρχουν θρυλικές διηγήσεις για μεταφορές συντριμιών ιπτάμενων δίσκων σε μεγάλες αποστάσεις, με μετακινήσεις μόνο κατά την διάρκεια της νύχτας, αγορές ολόκληρων αγροκτημάτων, αποψιλώσεις δασών, αποκλεισμούς μεγάλων οδικών αρτηριών, οδηγώντας μερικές φορές 2 ή 3 οχήματα μεταφοράς παράλληλα, φορτωμένα με ένα εξωγήινο φορτίο τριανταπέντε μέτρα σε διάμετρο. (Προβάλλεται ο ισχυρισμός πως οι ομάδες ALPHA ή BLUE από την αεροπορική βάση Wright-Patterson AFB ήταν εκείνες που κινητοποιούνταν τις περισσότερες φορές για να διενεργήσουν επιχειρήσεις ανάκτησης από συντριβή ιπτάμενων δίσκων).

«Ομάδα Majestic-12 / Εγχειρίδιο Ειδικών Επιχειρήσεων - Απρίλιος 1954»

«ΕΞΩΓΗΙΝΕΣ ΟΝΤΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ.
ΑΝΑΚΤΗΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΚΟΜΙΔΗ»

«ΑΚΡΩΣ ΑΠΟΡΡΗΤΟ/ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ MAJIC»

«... Αυτό είναι ένα άκρως απόρρητο έγγραφο που περιέχει
στεγανοποιημένες πληροφορίες κεφαλαιώδους σημασίας
για την εθνική ασφάλεια των Ηνωμένων Πολιτειών ...»

SOM1-01 Special Operations Manual - 1954

 «SOM1-01 - σελίδα 17 - Τμήμα Ι. Ζωντανοί οργανισμοί»

 «Οποιαδήποτε επαφή με όντα που είναι γνωστό ότι είναι εξωγήινης προέλευσης επιβάλλεται να θεωρείται ως θέμα εθνικής ασφάλειας και επομένως θα είναι διαβαθμισμένο ώς ΑΚΡΩΣ ΑΠΟΡΡΗΤΟ.  Σε καμία περίπτωση το ευρύ κοινό ή ο δημόσιος τύπος δεν επιτρέπεται να μάθουν για την ύπαρξη αυτών των όντων.  Η επίσημη κυβερνητική πολιτική είναι ότι τέτοιου είδους πλάσματα δεν υπάρχουν, και ότι καμία υπηρεσία της ομοσπονδιακής κυβέρνησης δεν ασχολείται τώρα με οποιαδήποτε μελέτη των εξωγήινων ή των αντικειμένων τους.  Οποιαδήποτε απόκλιση από την προαναφερθείσα πολιτική είναι απολύτως απαγορευμένη...» 

Περισσότερα εδώ

«Στις 30 Απριλίου 1964, συνέβη η πρώτη επικοινωνία μεταξύ αυτών των εξωγήινων και της «κυβέρνησης των ΗΠΑ». (Άλλοι υποστηρίζουν ότι υπήρξε μια επαφή/επικοινωνία ακόμα νωρίτερα - το 1954 κατά τη διάρκεια της προεδρίας Eisenhower - δες εδώ).

«Κατά τη διάρκεια της περιόδου 1969-1971 του, η MJ-12 εκπροσωπώντας την κυβέρνηση των ΗΠΑ συνήψε μια συμφωνία με αυτά τα πλάσματα, που ονομάστηκαν ΕΒΕ (Extraterrestrial Biological Entities - εξωγήινες βιολογικές οντότητες, μια ονομασία που δόθηκε από τον δόκτορα Detlev Bronk, που ήταν αρχικό μέλος της MJ-12 και 6ος Πρόεδρος του Πανεπιστημίου John Hopkins).

   

Ο δρ Detlev Bronk, μέλος της MJ-12 που διενήργησε
νεκροψίες σε πτώματα εξωγήινων (δες εδώ)

«Η «συμφωνία», ήταν ότι σε αντάλλαγμα για την «τεχνολογία» που θα παρείχαν σε μας, συμφωνήσαμε να «αγνοήσουμε» τις απαγωγές (δες εδώ) που συνέβαιναν και να καταστέλλουμε πληροφορίες σχετικά με τους ακρωτηριασμούς των βοοειδών. Οι ΕΒΕ διαβεβαίωσαν την MJ-12 ότι οι απαγωγές (που συνήθως διαρκούν περίπου 2 ώρες) ήταν απλά και μόνο μια διαρκής παρακολούθηση των αναπτυσσόμενων πολιτισμών.

«Στην πραγματικότητα, οι σκοποί για τις απαγωγές αποδείχθηκε ότι ήταν:

«(1) Η εμφύτευση μιας σφαιρικής συσκευής διαμέτρου 3 χιλιοστών μέσω της ρινικής κοιλότητας των απαχθέντων στον εγκέφαλό τους. Η συσκευή χρησιμοποιείται για την παρακολούθηση βιολογικών δεδομένων του οργανισμού, την ανίχνευση/εντοπισμό και τον έλεγχο των απαχθέντων.

 

«Εξωγήινο αντικείμενο εμφυτευμένο στην σπονδυλική στήλη»
«Μυστηριώδες αντικείμενο αφαιρέθηκε μετά από δίωρη επέμβαση»
«Οι γιατροί είναι απορημένοι: "Δεν έχουμε ιδέα τι είναι αυτό"»

Ο δρ Roger Leir έχει διενεργήσει πολλές χειρουργικές επεμβάσεις για την αφαίρεση εξωγήινων εμφυτευμάτων και έχει γράψει βιβλία για το θέμα αυτό, όπως το «Οι εξωγήινοι και το νυστέρι» («The Aliens and the Scalpel»).
- δες εδώ

«(2) Η εφαρμογή μετα-υπνωτικών υποβολών για την πραγματοποίηση προκαθορισμένων ενεργειών κατά τη διάρκεια μιας συγκεκριμένης χρονικής περιόδου, η ενεργοποίηση των οποίων θα συμβεί μέσα στα επόμενα 2 έως 5 έτη.

«(3) Η θανάτωση ορισμένων ανθρώπων ώστε να χρησιμοποιηθούν ως πηγές για βιολογικά συστατικά και ουσίες.

Η ανατριχιαστική περίπτωση ακρωτηριασμού ανθρώπου
στην Guarapiranga της Βραζιλίας το 1988 - (δες εδώ)

«(4) Η θανάτωση ατόμων που συνιστούν απειλή για τη συνέχιση της δραστηριότητας τους.

«(5) Η διενέργεια πειραμάτων γενετικής μηχανικής. (δες εδώ)

«(6) Η γονιμοποίηση γυναικών και πρόωρος τερματισμός της εγκυμοσύνης τους για να αποσπασθεί το βρέφος που αποτελεί προϊόν διασταύρωσης. (δες εδώ)

«Η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν είχε εξαρχής επίγνωση των μακροπρόθεσμων συνεπειών της «συμφωνίας» αυτής. Την ξεγέλασαν και την έκαναν να πιστέψει ότι οι απαγωγές ήταν ουσιαστικά καλοπροαίρετες και εφόσον συνειδητοποίησε ότι οι απαγωγές θα συνεχίζονταν ούτως ή άλλως είτε συμφωνούσε είτε όχι, απλώς επέμεινε να υποβάλλεται μια τρέχουσα λίστα των απαχθέντων, σε περιοδική βάση, στην MJ-12 και στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας. Μήπως αυτό ακούγεται απίστευτο; Μια πραγματική λίστα των απαχθέντων να αποστέλλεται στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας; Διαβάστε παρακάτω, γιατί έχω και άλλα νέα για σας ...

«Οι εξωγήινοι ΕΒΕ έχουν μια γενετική διαταραχή στο πεπτικό τους σύστημα το οποίο έχει ατροφήσει και δεν είναι λειτουργικό... Για να διατηρηθούν στην ζωή χρησιμοποιούν ένζυμα ή ορμονικές εκκρίσεις που προέρχονται από τους ιστούς που εξάγουν από τους ανθρώπους και τα ζώα.

«Οι εκκρίσεις που λαμβάνονται στη συνέχεια αναμιγνύονται με υπεροξείδιο του υδρογόνου (για να σκοτώσει τα μικρόβια, ιούς, κλπ.) και αλείφεται στο δέρμα τους με επάλειψη ή εμβάπτιση μερών του σώματός τους στο διάλυμα. Το σώμα τους απορροφά το διάλυμα, και στην συνέχεια αποβάλλει τα απόβλητα, πάλι μέσω του δέρματος (Τα ούρα απεκκρίνονται επίσης μέσω του δέρματος με τον τρόπο αυτό, πράγμα που μπορεί να εξηγήσει την έντονη δυσωδία με οσμή αμμωνίας που πολλοί απαχθέντες ή μάρτυρες ανέφεραν στη διάρκεια των συναντήσεών τους με τους γκρίζου τύπου «εξωγήινους»).

«Οι ακρωτηριασμοί βοοειδών που επικρατούσαν σε όλη την περίοδο μεταξύ 1973 και 1983 και είχαν επισημανθεί δημοσίως μέσω εφημερίδων και περιοδικών και σε ένα ντοκιμαντέρ που παρήγαγε η Linda Howe για μια θυγατρική του CBS στο Ντένβερ, την  KMGH-TV, αποτελούσαν την διαδικασία συλλογής αυτών των ιστών από τους εξωγήινους.

Το φαινόμενο των ανεξήγητων ακρωτηριασμών βοοειδών και άλλων ζώων που θανατώνονται και ακρωτηριάζονται με φρικτό και αλλόκοτο τρόπο μελετήθηκε διεξοδικά από την Linda Moulton Howe (www.earthfiles.com) τις δεκαετίες του 70 και του 80 (δες εδώ). Τα φαινόμενα αυτά συνεχίζονται με αμείωτη ένταση ακόμα και σήμερα.  

«Οι ακρωτηριασμοί συμπεριελάμβαναν την αποκοπή και αφαίρεση των γεννητικών οργάνων, του απευθυσμένου μέχρι το παχύ έντερο, των ματιών, της γλώσσας, του λαιμού και όλα αφαιρούνταν χειρουργικά με εξαιρετική ακρίβεια. Σε ορισμένες περιπτώσεις οι τομές έγιναν με κοπή στον ενδιάμεσο χώρο μεταξύ των κυττάρων, μια διαδικασία που δεν είμαστε ακόμη σε θέση να διενεργήσουμε στο ύπαιθρο. Σε πολλές από τις περιπτώσεις ακρωτηριασμών δεν υπήρχε καθόλου αίμα που να βρέθηκε στο σφάγιο, όμως δεν υπήρχε αγγειακή κατάρρευση στα εσωτερικά όργανα.

Φωτογραφία από πρόσφατο ακρωτηριασμό στην Βραζιλία

«Αυτό έχει επίσης εντοπισθεί και σε περιπτώσεις ακρωτηριασμών σε ανθρώπους, εκ των οποίων μια από τις πρώτες ήταν του σμηνία Jonathan P. Lovette στο Πεδίο Δοκιμών Βλημάτων του White Sands το 1956, ο οποίος βρέθηκε τρεις μέρες αφότου ένας επισμηναγός της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ ήταν αυτόπτης μάρτυρας της απαγωγής του από ένα «δισκοειδές» αντικείμενο, ενώ διενεργούσαν αναζήτηση για συντρίμια πυραύλων στο πεδίο βολής.

«Τα γεννητικά του όργανα είχαν αφαιρεθεί, το απευθυσμένο του είχε αφαιρεθεί με χειρουργική ακρίβεια «κυλινδρικά» μέχρι το παχύ έντερο, τα μάτια του είχαν αφαιρεθεί καθώς και όλο το αίμα του και πάλι χωρίς αγγειακή κατάρρευση. Από ορισμένα από τα αποδεικτικά στοιχεία είναι προφανές ότι αυτή η επέμβαση πραγματοποιείται, στις περισσότερες περιπτώσεις, ενώ τα θύματα, ανθρώποι ή ζώα, είναι ακόμα ζωντανά.

«(Σημείωση: Σύμφωνα με τον πρώην διοικητή των πράσινοσκούφηδων Bill English, το περιστατικό αυτό αναφέρθηκε επίσης στην πάνω από άκρως απόρρητη έκθεση «GRUDGE / BLUE BOOK REPORT NO.13», η οποία ποτέ δεν κυκλοφόρησε μαζί με τις υπόλοιπες ανώδυνες και ογκώδεις εκθέσεις από το «Project Blue Book». Οι «Μπλε Ομάδες», που στέλνονταν στις αποστολές ανάκτησης από συντριβή ιπτάμενων δίσκων πράξεις φέρονται να εργάζονταν για λογαριασμό του μυστικού κλάδου των επιχειρήσεων του Μπλε Βιβλίου, και όπως θρυλείται στους κύκλους των ερευνητών των UFO, υπάρχει μια μυστική αποθήκη με πολλαπλά υπόγεια επίπεδα στην Αεροπορική Βάση Wright Patterson AFB στο Οχάιο, η οποία είναι κυριολεκτικά γεμάτη με εξωγήινα σκάφη, υλικά, ακόμα και πτώματα εξωγήινων «στον πάγο». Η βάση Wright Patterson ήταν - και είναι; - το αρχηγείο του Project Blue Book).

Ο δρ J.Allen Hynek, επιστημονικός σύμβουλος του σχεδίου «Μπλε Βιβλίο» («Porject Blue Book») μέχρι το 1969, παραδέχεται λίγο πριν τον θάνατό του το 1985, ότι το σχέδιο είχε σαν στόχο την παραπλάνηση και τον εφησυχασμό του κοινού. 

«Τα διάφορα ζωικά και ανθρώπινα μέλη που αφαιρούνται με τους ακρωτηριασμούς μεταφέρονται σε διάφορα υπόγεια εργαστήρια, ένα εκ των οποίων είναι γνωστό ότι βρίσκεται κοντά στη μικρή πόλη DULCE στο Νέο Μεξικό. Αυτή η κοινή (CIA - Εξωγήινοι) στρατιωτική εγκατάσταση έχει περιγραφεί ως γιγάντια, με τεράστια τοιχώματα καλυμμένα με πλακάκια που φαίνεται να «συνεχίζονται όσο φτάνει το μάτι». Αυτόπτες μάρτυρες ανέφεραν ότι είδαν υπερμεγέθη δοχεία γεμάτα με φαιοκίτρινο υγρό με αιωρούμενα κομμάτια από ανθρώπινα μέλη στο εσωτερικό τους.

Στην υπόγεια βάση που βρίσκεται στην περιοχή της πόλης Dulce, του Νέου Μεξικού (δες εδώ) έχει πολλές φορές αναφερθεί σε διηγήσεις αυτοπτών μαρτύρων η ύπαρξη δεξαμενών, που όπως φαίνεται χρησιμοποιούν οι EBE για να τραφούν:

«Ο βραχίονας φαίνεται να διατηρεί δονούμενο το φαιοκίτρινο υγρό. Μεγάλα κομμάτια ωχρού κρέατος φαίνονται να είναι μισοβυθισμένα χωρίς να επιπλέουν στο αδιαφανές υγρό»

«Μετά την αρχική συμφωνία, η Groom Lake, μία από τις πιο μυστικές κρατικές εγκαταστάσεις δοκιμών, έκλεισε για μια περίοδο περίπου ενός χρόνου, περίπου κάπου μεταξύ του 1972 και του 1974, και μια τεράστια υπόγεια εγκατάσταση κατασκευάστηκε με την βοήθεια των ΕΒΕ. Η τεχνολογία που απετέλεσε το αντικείμενο της «συμφωνίας» τοποθετήθηκε στη θέση της αλλά μπορούσε να λειτουργήσει μόνο από τους ίδιους τους EBE. Είναι περιττό να αναφερθεί ότι η προηγμένη αυτή τεχνολογία δεν θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί εναντίον των ίδιων των ΕΒΕ, ακόμα και σε περίπτωση που θα χρειαζόταν να γίνει κάτι τέτοιο.

 

Η Groom Lake / Area 51 / Dreamland: η άκρως απόρρητη τοποθεσία στην Νεβάδα
που η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν παραδέχεται επισήμως την ύπαρξή της. 

«Κατά την περίοδο μεταξύ 1979 και 1983 έγινε ολοένα και πιο φανερό στην MJ-12 ότι τα πράγματα δεν πήγαιναν όπως είχε προγραμματιστεί. Έγινε γνωστό ότι πολύ περισσότεροι άνθρωποι (που ανέρχονταν σε χιλιάδες) είχαν απαχθεί από όσους απαριθμούνταν στις επίσημες λίστες των απαχθέντων. Επιπλέον έγινε γνωστό ότι μερικά, όχι όλα, αλλά μερικά από τα αγνοούμενα παιδιά στις ΗΠΑ είχαν χρησιμοποιηθεί ως πηγή για τα εκκρίματα και τα άλλα ανθρώπινα μέλη που απαιτούνταν από τους εξωγήινους.

Αγνοούμενα παιδιά στις ΗΠΑ που απεικονίζονται σε συσκευασίες γάλακτος.
Ο αριθμός τους φτάνει τις δεκάδες χιλιάδες κάθε χρόνο .

«Το 1979 συνέβη κάποιου είδους αντιπαράθεση στα υπόγεια εργαστήρια της DULCE. Μια ομάδα ειδικών αποστολών των ενόπλων δυνάμεων κλήθηκε να προσπαθήσει να απελευθερώσει έναν αριθμό ανθρώπων που είχαν εγκλωβιστεί στις εγκαταστάσεις, οι οποίοι είχαν αποκτήσει επίγνωση του τι πραγματικά συμβαίνει. Σύμφωνα με μία πηγή 66 στρατιώτες σκοτώθηκαν και οι άνθρωποι εκείνοι δεν απελευθερώθηκαν.

Οι ταινίες «Στενές Επαφές Τρίτου Τύπου» (1977) και «Ε.Τ.» (1982)
παρουσίασαν μια ωραιοποιημένη εικόνα των εξωγήινων

«Μέχρι το 1984, η MJ-12 πρέπει να τελούσε σε πλήρη πανικό για το λάθος που είχε κάνει στην αντιμετώπιση των ΕΒΕ. Είχαν διακριτικά προωθήσει τις «Στενές Επαφές Τρίτου Τύπου» και τον «Ε.Τ.» για να εγκλιματιστεί το κοινό και να συνηθίσει στην ιδέα «εξωγήινων» με περίεργη εμφάνιση που όμως ήταν συμπονετικοί, καλοκάγαθοι και ουσιαστικά οι «διαστημικοί αδελφοί» μας. Η MJ-12 «προώθησε» μια ωραιοποιημένη εικόνα των ΕΒΕ στο κοινό, και ερχόταν τώρα αντιμέτωπη με το γεγονός ότι μάλλον το ακριβώς αντίθετο ίσχυε. Επιπροσθέτως, ένα σχέδιο που δημιουργήθηκε το 1968, για να εξοικειωθεί το κοινό με την ύπαρξη των εξωγήινων στη γη μέσα στα επόμενα 20 χρόνια θα είχε σαν κορύφωση πολλά ντοκιμαντέρ που θα προβάλλονταν κατά τη διάρκεια της περιόδου 1985-1987. Αυτά τα ντοκιμαντέρ θα εξηγούσαν την ιστορία και τις προθέσεις των ΕΒΕ. Η αποκάλυψη της «Γενικευμένης Εξαπάτησης» («Grand Deception») έθεσε το σύνολο των σχεδίων, τις ελπίδες και τα όνειρα της MJ-12 σε απόλυτη σύγχυση και πανικό.

«Σε συναντήσεις στο «Country Club», ένα απομακρυσμένο καταφύγιο με ιδιωτικό γήπεδο γκολφ, άνετες εγκαταστάσεις για ύπνο και εργασία, και το δικό του ιδιωτικό διάδρομο προσγείωσης αεροσκαφών του κατασκευάστηκε από την MJ-12 και αποκλειστικά για χρήση των μελών της MJ-12, ήταν μια μάχη των φατριών για το τι θα έπρεπε να κάνουν τώρα. Ένα κομμάτι της MJ-12 ήθελε να ομολογήσουν ενώπιον του κοινού το συνολικό σχέδιο και το χάος στο οποίο είχε καταλήξει, να ικετεύσουν για συγχώρεση και να ζητήσουν την υποστήριξή του. Το άλλο κομμάτι (η πλειοψηφία) της MJ-12 υποστήριξε ότι δεν υπήρχε κανένας τρόπος που θα μπορούσε να γίνει αυτό, ότι η κατάσταση ήταν αδύνατο να συνεχιστεί και δεν θα υπήρχε κανένα όφελος εάν ξεσηκωνόταν ο κόσμος αν του έλεγαν τη «φρικτή αλήθεια» και ότι το καλύτερο σχέδιο θα ήταν να συνεχιστεί η ανάπτυξη ενός όπλου που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί εναντίον των ΕΒΕ υπό το πρόσχημα της «SDI», της Στρατηγικής Αμυντικής Πρωτοβουλίας, η οποία δεν είχε καμία απολύτως σχέση με την άμυνα εναντίον των εισερχόμενων ρωσικών πυρηνικών πυραύλων.

Το πρόγραμμα «SDI - Strategic Defense Initiative» («Στρατηγική Αμυντική Πρωτοβουλία») περισσότερο γνωστό ως «Star Wars» («Πόλεμος των Άστρων»), ξεκίνησε επί προεδρίας Ronald Reagan το 1984 με υποτιθέμενο στόχο την ανάπτυξη τεχνολογίας για την άμυνα στο διάστημα από ενδεχόμενη Ρωσική πυραυλική επίθεση. Μεγάλο μέρος όμως των κονδυλίων για την έρευνα και ανάπτυξη του προγράμματος θεωρείται ότι τελικά διοχετεύτηκε για την αντιμετώπιση της εξωγήινης απειλής. 

  

Ο δρ Edward Teller, «πατέρας» της βόμβας υδρογόνου

Ο δρ Henry Kissinger, ο ναύαρχος Bobby Inman (DNI, DIA, NSA, CIA)
και ο ναύαρχος John Poindexter
 

«Καθώς γράφονται αυτές οι λέξεις (1987), ο δρ Edward Teller, «πατέρας» της βόμβας υδρογόνου βρίσκεται προσωπικά στις σήραγγες δοκιμών της Νεβάδα, πιέζοντας τους εργαζόμενους και τους συνεργάτες του σύμφωνα με τα λεγόμενα ενός από αυτούς, «σαν δαιμονισμένος άνθρωπος». Και είναι λογικό να συμπεριφέρεται έτσι, εφόσον ο δρ Teller είναι μέλος της MJ-12 μαζί με τον δρα Kissinger,  τον ναύαρχο Bobby Inman, και, ενδεχομένως, τον ναύαρχο Poindexter, για να αναφέρουμε μερικά από τα σημερινά μέλη της MJ-12.

Ο William Moore, ερευνητής των UFO και συγγραφέας

«Πριν από την αποκάλυψη της  «Γενικευμένης Εξαπάτησης» και σύμφωνα με το σχολαστικό σχέδιο για δοσιμετρική απελευθέρωση των πληροφοριών στο ευρύ κοινό, γυρίστηκαν πολλά ντοκιμαντέρ και βιντεοταινίες. Ο William Moore, ένας ερευνητής των UFO με έδρα το Burbank της Καλιφόρνια, που έγραψε «Το συμβάν στο Roswell» («The Roswell Incident») - ένα βιβλίο που εκδόθηκε το 1980 που εξιστορούσε λεπτομερώς την συντριβή, την ανάκτηση και την επακόλουθη συγκάλυψη ενός UFO με 4 πτώματα εξωγήινων - έχει στην κατοχή του μια βιντεοκασέτα με 2 δημοσιογράφους που παίρνουν συνέντευξη από έναν αξιωματικό του στρατού που συνδεόταν με την MJ-12. Ο εν λόγω αξιωματικός απαντά σε ερωτήσεις που αφορούν την ιστορία της MJ-12 και την συγκάλυψη, την ανάκτηση ενός αριθμού ιπτάμενων δίσκων και την ύπαρξη ενός ζωντανού εξωγήινου (τον έναν από τους 3 ζωντανούς εξωγήινους που συνελήφθησαν και χαρακτηρίστικαν ως, ή ονομάστηκαν, EBE-1, EBE-2, και ΕΒΕ-3, και κρατούνται σε εγκαταστάσεις που έχουν χαρακτηριστεί ως ΥΥ-ΙΙ στο Los Alamos του Νέου Μεξικού. Η μόνη άλλη εγκατάσταση αυτού του τύπου, η οποία είναι ηλεκτρομαγνητικά ασφαλής, βρίσκεται στην βάση Edwards της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ στην έρημο Mojave, στην California).

Η βάση Edwards της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ

«Ο αξιωματικός κατονομάζει εκείνους που αναφέρθηκαν προηγουμένως καθώς και μερικά άλλα ονόματα όπως: ο Harold Brown, ο Richard Helms, ο στρατηγός Vernon Walters, ο δρ Allen του JPL και ο δρ Theodore von Karman, για να αναφέρουμε μερικά από τα τρέχοντα και προηγούμενα μέλη της MJ-12.

Ο Harold Brown, ο Richard Helms, ο στρατηγός Vernon Walters

   

O δρ Lew Allen του JPL και ο δρ Theodore von
Karman, επιστήμονας της αεροδιαστημικής

«Ο αξιωματικός εκείνος ανέφερε επίσης το γεγονός ότι οι ΕΒΕ ισχυρίζονταν ότι εκείνοι είχαν δημιουργήσει τον Χριστό. Οι ΕΒΕ διαθέτουν έναν τύπο συσκευής εγγραφής που έχει καταγράψει όλη την ιστορία της Γης και μπορεί να την εμφανίσει με τη μορφή ενός ολογράμματος. Αυτό το ολόγραμμα μπορεί να κινηματογραφηθεί, αλλά λόγω του τρόπου που λειτουργούν τα ολογράμματα η λήψη δεν βγαίνει πολύ καθαρή στην ταινία ή στην βιντεοταινία. Η σταύρωση του Χριστού στον Γολγοθά φέρεται να έχει ληφθεί σε ταινία για να επιδειχτεί στο κοινό. Ο ισχυρισμός των ΕΒΕ ότι έχουν δημιουργήσει τον Χριστό, σύμφωνα με την άποψη της  «Γενικευμένης Εξαπάτησης», θα μπορούσε να αποτελεί προσπάθεια να διαταραχτούν οι παραδοσιακές αξίες για απροσδιόριστους λόγους.

Bιντεοταινία που παρουσιάζει μια υποτιθέμενη
συνέντευξη με έναν ΕΒΕ στην βάση S-4

«Μια άλλη υποτιθέμενη βιντεοταινία που υπάρχει είναι μια συνέντευξη με έναν ΕΒΕ. Εφόσον οι ΕΒΕ επικοινωνούν τηλεπαθητικά (μέσω εμφυτευμάτων κάποιου είδους ψιονικού κρυσταλλικού πομποδέκτη που διασυνδέουν όλους τους Γκρίζους μαζί, σε μια μαζική συλλογική νοητική κυψέλη), ένας σμήναρχος της Πολεμικής Αεροπορίας έχει τον ρόλο του διερμηνέα. Λίγο πριν από την πρόσφατη διόρθωση στη χρηματιστηριακή αγορά τον Οκτώβριο του 1987, αρκετοί δημοσιογράφοι, συμπεριλαμβανομένου του Bill Moore, είχαν προσκληθεί στην Ουάσιγκτον, για να κινηματογραφήσουν τον ΕΒΕ προσωπικά σε μια παρόμοια συνέντευξη τύπου, και να διανείμουν την ταινία στο κοινό. Προφανώς, λόγω της διόρθωσης στην αγορά, θεωρήθηκε ότι η συγκυρία δεν ήταν ευνοϊκή. Σε κάθε περίπτωση, φαίνεται στα σίγουρα σαν μια περίεργη μέθοδος για να ενημερωθεί το κοινό για τους εξωγήινους, αλλά θα ταίριαζε με τις ενέργειες μιας πανικοβλημένης οργάνωσης, η οποία σε αυτή την χρονική στιγμή δεν γνωρίζει προς τα που να στραφεί.

Το σχέδιο AQUARIUS (Υδροχόος)

(Σελίδα 6)
Το 1958 οι Ηνωμένες Πολιτείες ανέκτησαν ένα τρίτο Εξωγήινο σκάφος στην έρημο της UTAH. Το αεροσκάφος ήταν σε εξαιρετική πτητική κατάσταση και είχε προφανώς εγκαταληφθεί από τους Εξωγήινους για κάποιον ανεξήγητο λόγο. Το αεροσκάφος θεωρήθηκε ως τεχνολογικό θαύμα από τους επιστήμονες των Ηνωμένων Πολιτειών. Όμως όλες οι λειτουργίες χειρισμού του αεροσκάφους ήταν τόσο πολύπλοκες που οι επιστήμονές μας δεν μπορούσαν να αντιληφθούν τον τρόπο λειτουργίας τους. Το αεροσκάφος παρέμεινε αποθηκευμένο σε μια άκρως απόρρητη περιοχή και μελετήθηκε επισταμένως με το πέρασμα των χρόνων από τους καλύτερους επιστήμονές μας της αεροδιαστημικής. Οι ΗΠΑ απέκτησαν έναν τεράστιο όγκο τεχνολογικών δεδομένων από το ανακτηθέν εξωγήινο αεροσκάφος. Μια πλήρης περιγραφή επιπρόσθετων πληροφοριών που αφορούν τα τεχνολογικά αυτά δεδομένα επισυνάπτεται στο παράρτημα 3.

(Σελίδα 10)
Στην αναφορά MJ3 του 1976 (παράρτημα 6) υπήρχε η εκτίμηση ότι η εξωγήινη τεχνολογία βρισκόταν πολλές χιλιάδες έτη μπροστά από την τεχνολογία των Ηνωμένων Πολιτειών και οι επιστήμονές μας διακινδυνεύουν την εκτίμηση ότι έως ότου αναπτυχθεί η τεχνολογία μας σε ένα επίπεδο ισάξιο με εκείνης των εξωγήινων, δεν έχουμε ελπίδες να κατανοήσουμε τον μεγάλο όγκο των επιστημονικών πληροφοριών που οι ΗΠΑ έχουν αποκομίσει από τους Εξωγήινους. Αυτή η πρόοδος της Τεχνολογίας των Ηνωμένων Πολιτειών ίσως χρειαστεί πολλές εκατοντάδες χρόνια.

 

«Ο Moore έχει επίσης στην κατοχή του περισσότερα έγγραφα του σχεδίου Aquarius, λίγες σελίδες από τα οποία είχαν διαρρεύσει πριν από αρκετά χρόνια όπου εξιστορούνταν λεπτομερώς το άκρως απόρρητο σχέδιο της NSA (National Security Agency - Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας) το οποίο οι ίδιοι αρνούνταν μέχρι πρόσφατα. Σε επιστολή του προς τον γερουσιαστή John Glenn, η διευθύντρια πολιτικής της NSA, Julia B. Wetzel, έγραψε, «Προφανώς υπάρχει ή υπήρχε ένα σχέδιο της Πολεμικής Αεροπορίας με την επωνυμία Aquarius (Υδροχόος) το οποίο ασχολήθηκε με τα UFO. Συμπτωματικά, υπάρχει επίσης ένα πρόγραμμα της NSA με αυτό το όνομα».

«Το πρόγραμμα Aquarius της NSA ασχολείται ειδικά με την «επικοινωνία με τους εξωγήινους» (EBE).

Στην μυστική τοποθεσία S-4, λίγα χιλιόμετρα νοτιότερα από την Groom Lake (Περιοχή 51), ο Bob Lazar ισχυρίζεται ότι δούλεψε το 1988 για την ανάκτηση - με διαδικασίες αντίστροφης μηχανικής - του εξαιρετικά εξελιγμένου βαρυτικού προωστικού συστήματος ενός εξωγήινου σκάφους, που ήταν στην κατοχή της κυβέρνησης των ΗΠΑ και ήταν βέβαιος ότι βρισκόταν σε τέλεια πτητική κατάσταση, αφού μπόρεσε να παρακολουθήσει μια ολιγόλεπτη δοκιμαστική πτήση του. (δες εδώ)
 

 

«Εντός του προγράμματος Aquarius υπήρχε και το πρόγραμμα «Snowbird», ένα πρόγραμμα για να δοκιμαστικών πτήσεων ενός ανακτημένου εξωγήινου αεροσκάφους στην Groom Lake, της Νεβάδα. Το έργο αυτό συνεχίζεται και σήμερα σε εκείνη την τοποθεσία. Σύμφωνα με τα λεγόμενα ενός ατόμου που εργάζεται στην Groom Lake, «οι άνθρωποι μας είναι πολύ καλύτεροι στο να αποσυναρμολογούν τα πράγματα από το να τα ξαναβάζουν πίσω στην θέση τους».

«Ο Moore, ο οποίος ισχυρίζεται ότι έχει μια επαφή στην MJ-12, νιώθει ότι του κινούσαν τα νήματα, διαρρέοντας του έγγραφα και παρέχοντάς του ενδείξεις, υποσχόμενοι να τον αφήσουν να δημοσιοποιήσει στο κοινό ορισμένες από τις πληροφορίες σχετικά με τους εξωγήινους μετά τα τέλη του 1987.

«Ορισμένες από τις δηλώσεις του Moore οδηγούν κάποιον να πιστέψει ότι ο ίδιος ο Moore είναι ένας κυβερνητικός πράκτορας που εργάζεται για την MJ-12, για να ξεγελάσει κάποιους υπεραισιόδοξους UFOλόγους ότι βρίσκονται πολύ κοντά στο να ανακαλύψουν την αλήθεια.

....

 

«Τώρα ρωτάτε, «Γιατί εγώ δεν έχω ακούσει όλα αυτά;» Από ποιόν νομίζετε ότι θα τα ακούσετε αυτά; Από τον Dan Rather; Τον Tom Brokaw; Τον Sam Donaldson; Λάθος. Αυτοί οι άνθρωποι είναι απλά για να διαβάζουν τις ειδήσεις, δεν τις ανακαλύπτουν. Έχουν κυρίες που κάνουν ρεπορτάζ τηλεφωνώντας και παίρνοντας συνεντεύξεις από τους μάρτυρες και επαληθεύουν τις δηλώσεις σχετικά με τα δημοσιογραφικά θέματα που έρχονται από τα μεγάλα πρακτορεία ειδήσεων (είτε το AP ή το UPI).

«Δεν πρόκειται ποτέ ο Dan Rather να πάει στο Wytheville της Βιρτζίνια, και να ψάξει το γιατί υπήρχαν τέσσερεις χιλιάδες θεάσεις που είχαν αναφερθεί τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο του 1987. Ας ρισκάρει ο Tom Brokaw ή κάποιος άλλος την αξιοπιστία του σε αυτού του είδους την θεματολογία. Ο Tom Brokaw; Ο Tom θέλει ο Sam Donaldson να διακινδυνεύσει την αξιοπιστία του. Κανείς μα κανείς, δεν πρόκειται να διακινδυνεύσει το τομάρι του με τέτοιες εξωπραγματικές ιστορίες, ασχέτως από το πόσο μεγάλος αριθμός ανθρώπων αναφέρει θεάσεις αντικειμένων με διάμετρο 300 μέτρων που τους πετάνε έξω από τον δρόμο. Στην περίπτωση των θεάσεων στην Wytheville, δεκάδες βανάκια με την επιγραφή NASA στο πλάι δεν κατάφεραν να κινήσουν το ενδιαφέρον των τηλεπαρουσιαστών. Και όσοι έκαναν ερωτήσεις ενημερώθηκαν ότι η NASA διενεργούσε μια έρευνα για τον καιρό.

«Λοιπόν, μετά μπορεί να ρωτήσετε, τι γίνεται με τους επιστήμονές μας; Τι γίνεται με τον Carl Sagan; Τον Isaac Asimov; Τον Arthur C. Clarke; Αυτοί δεν ξέρουν; Αν ο Carl Sagan γνωρίζει τότε διαπράττει μια μεγάλη απάτη, μέσω της προσέλκυσης μελών στην Planetary Society, «για την αναζήτηση εξωγήινης νοημοσύνης». Μια άλλη παρωδία στην οποία η κυβέρνηση των ΗΠΑ σκορπάει εκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο είναι το ράδιο-τηλεσκόπιο στο Arecibo του Πουέρτο Ρίκο, που λειτουργεί από το πανεπιστήμιο Cornell με - μαντέψτε ποιόν - τον Carl Sagan. Το πανεπιστήμιο Cornell φαινομενικά ψάχνει για σήματα από το διάστημα, ένα σημάδι ίσως, ότι κάποιος είναι εκεί έξω. Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι τα σχετικά ευφυείς επιστήμονες όπως ο Sagan θα μπορούσαν να είναι τόσο αδαείς.

Tο ράδιο-τηλεσκόπιο στο Arecibo του Πουέρτο Ρίκο χρησιμοποιήθηκε στο πρόγραμμα SETI (Search for Extra-Terrestrial Intelligence = Έρευνα Εξωγήινης Νοημοσύνης)

(Σημείωση: Επίσης, ακόμη και εάν έβρισκαν αποδεικτικά στοιχεία εξωγήινης ζωής, νομίζετε ότι το SETI ή τα παρόμοια προγράμματα που υποστηρίζονται από την κυβέρνηση των ΗΠΑ θα μας το έλεγαν; Ας ρίξουμε μια ματιά σε ορισμένες πραγματικές δηλώσεις εκείνων που ασχολούνται με αυτά τα ερευνητικά προγράμματα. Το παρακάτω είναι ένα απόσπασμα από το άρθρο του Mat Spetalnick «Υπάρχει κανείς εκεί έξω; Η NASA ψάχνει για πραγματικούς εξωγήινους», στο περιοδικό REUTERS της 5/10/1992: «Τουλάχιστον 70 φορές οι επιστήμονες έχουν εντοπίσει ραδιοκύματα που είχαν τα χαρακτηριστικά επικοινωνίας με όντα από άλλους κόσμους, αλλά ποτέ δεν επαληθεύτηκαν, είπε ο Frank Drake».

Ο αστρονόμος δρ Otto Struve, και ο αστροφυσικός και αστρονόμος δρ Frank Drake, μπροστά στον διάσημο μαθηματικό τύπο που είχε διατυπώσει, ο οποίος περιγράφει - με βάση κάποιες παραδοχές και προϋποθέσεις - με ποιά συχνότητα μπορούμε να περιμένουμε ότι θα εμφανίζεται νοήμων ζωή στο διάστημα.

Και o ερευνητής John Spencer, αναφερόμενος στον δόκτορα Otto Struve, περιγράφει πως αυτός ο αστροφυσικός βοήθησε τον Frank Drake στην ίδρυση του Προγράμματος Ozma, και στο πολύ μυστηριώδες συμπέρασμά του: «... το πρόγραμμα ξεκίνησε την έρευνα εστιάζοντας πάνω στο αστέρι TAU CETI (Ταυ του Κήτους). Σύμφωνα με ισχυρισμούς που διατυπώθηκαν εκείνη την εποχή, μόλις το πρόγραμμα ξεκίνησε ελήφθησαν ισχυρά ευφυή σήματα, αφήνοντας όλους τους επιστήμονες άναυδους. Απότομα, ο δρ Struve δήλωσε στη συνέχεια ότι το πρόγραμμα Ozma είχε τερματισθεί, και σχολίασε ότι δεν υπήρχε κανένας λογικός σκοπός να ακούμε μηνύματα από κάποιον άλλο κόσμο.»

To Ταυ Κήτους (τ CET, τ Κήτους) είναι ένα αστέρι στον αστερισμό του Κήτους που είναι φασματικά παρόμοιο με τον Ήλιο, παρά το γεγονός ότι έχει μόνο περίπου το 78% της μάζας του Ήλιου. Σε απόσταση μόλις κάτω από τα 12 έτη φωτός από το Ηλιακό Σύστημα, είναι ένα σχετικά κοντινό αστέρι. Στην εικόνα δεξιά, η σύγκριση των δίσκων: του Ηλίου και του Ταυ Κήτους. Στην εικόνα κάτω η συστοιχία ραδιοτηλεσκοπίων VLA (Very Large Array) στη περιοχή Plains of San Agustin, στο Νέο Μεξικό και μια σκηνή από την ταινία Contact (Η επαφή) του 1997, που παρουσιάζει μια υποτιθέμενη επιτυχημένη επαφή και επικοινωνία με έναν εξωγήινο πολιτισμό μέσω του προγράμματος SETI.

Έτσι, λοιπόν, αυτοί οι «μυημένοι» δέχονται όλα τα κερδισμένα με ιδρώτα δολάρια από τους φόρους μας για την χρηματοδότηση των προγραμμάτων τους για την έρευνα ραδιοσημάτων - αν όχι και για τις υπόγειες βάσεις τους και τις συγκαλυμμένες διαστημικές επιχειρήσεις τους. Όμως ας είναι καταραμένος ο κάθε «κοινός θνητός» που έχει το θράσος να επιμένει πραγματικά να έχει πρόσβαση στα προϊόντα των «χρηματοοικονομικών επενδύσεών» τους!)

«Και ο Isaac Asimov; Σίγουρα ο πολυγραφότερος συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας όλων των εποχών, θα μπορούσε να έχει αντιληφθεί μέχρι τώρα ότι πρέπει να υπάρχει μια τεράστια συγκάλυψη; Ίσως, αλλά αν ξέρει δεν το λέει. Ίσως να φοβάται ότι τα έργα του Foundation και Empire θα αποδειχτεί ότι είναι ανακριβή.

«Και ο Arthur C. Clarke; Σίγουρα ο πιο ακριβής σε τεχνικό επίπεδο από τους συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας με πολύ στενούς δεσμούς με τη NASA θα είχε τουλάχιστον να κάνει έναν υπαινιγμό για το τι πραγματικά συμβαίνει. Και πάλι, αν είναι έτσι, εκείνος δεν μιλάει. Σε μια πρόσφατη έρευνα Επιστημονικής Φαντασίας, ο Clarke εκτιμά ότι η επαφή με εξωγήινα νοήμονα ζωή δεν θα συμβεί πριν από τον 21ο αιώνα.

«Εάν η κυβέρνηση δεν μας λέει την αλήθεια και τα μεγάλα δίκτυα δεν την λαμβάνουν ακόμη σοβαρά υπόψη (Σημείωση: Αυτό γράφτηκε προτού τηλεοπτικά προγράμματα όπως SIGHTINGS, ENCOUNTERS, UNSOLVED MYSTERIES, CURRENT AFFAIR, MONTEL WILLIAMS, STRANGE UNIVERSE, και άλλες τηλεοπτικές ειδησεογραφικές εκπομπές και εκπομπές λόγου άρχισαν όντως να αντιμετωπίζουν τα φαινόμενα που σχετίζονται με τα UFO, τις απαγωγές, και ούτω καθεξής σε πολύ μεγαλύτερο βάθος - για να μην αναφέρουμε τα X- FILES, DARK SKIES και άλλες τηλεοπτικές σειρές»),

«τότε ποια είναι η ευρύτερη εικόνα, ούτως ή άλλως; Μήπως οι ΕΒΕ, έχοντας κάνει εκατοντάδες χιλιάδες ή περισσότερο απαγωγές (ίσως και εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο), έχοντας κατασκευάσει έναν τεράστιο αριθμό μυστικών υπόγειων βάσεων (Groom Lake, Νεβάδα, Sunspot, Datil, Roswell, and Pie Town στο Νέο Μεξικό, για να αναφέρουμε μερικές από αυτές) ετοιμάζονται να γυρίσουν πίσω από οπουδήποτε και αν προέρχονται; Ή, από τις προφανείς προετοιμασίες τους θα πρέπει να υποθέσουμε ότι ετοιμάζονται για μια μεγάλη κίνηση; Ή ισχύει η πιο σκοτεινή και πιο πιθανή υπόθεση ότι η εισβολή έχει ουσιαστικά ολοκληρωθεί και έχουν όλα τελειώσει εκτός από τις κραυγές φόβου και πανικού;

«Μια καλοσχεδιασμένη εισβολή στην Γη, για τους φυσικούς πόρους της και τα πλεονεκτήματά της, δεν θα ξεκινούσε με μαζικές προσγειώσεις και εξωγήινους οπλισμένους με ακτινοπίστολα. Μια ορθά σχεδιασμένη και εκτελεσμένη εισβολή από έναν πολιτισμό που βρίσκεται χιλιάδες χρόνια πιο μπροστά από εμάς, κατά πάσα πιθανότητα θα είχε ολοκληρωθεί προτού μια χούφτα άνθρωποι (μήπως 12;) θα είχαν καταφέρει να συνειδητοποιήσουν τι συνέβη. Χωρίς φασαρίες, χωρίς καταστροφές.

Η καλύτερη συμβουλή που μπορώ να σας δώσω είναι η εξής: Την επόμενη φορά που θα δείτε έναν ιπτάμενο δίσκο και έχετε καταληφθεί με δέος από την εμφανή επίδειξη ανώτερης τεχνολογίας και τα υπέροχα φώτα του με τα ψυχεδελικά χρώματα - τρέξτε να σώσετε την ζωή σας!

-- 3 Ιουνίου 1988 - Las Vegas, Νεβάδα

---

Ακολουθεί μια επισύναψη στα ανωτέρω που είχε συμπεριληφθεί σε μεταγενέστερα αντίγραφα της δήλωσης του John Lear:

«Το 1983, όταν η Γενικευμένη Εξαπάτηση ανακαλύφθηκε από την MJ-12 (η οποία σήμερα μπορεί να αποκαλείται PI-40) ξεκίνησαν εργασίες για την κατασκευή ενός είδους όπλου ή ενός είδους συσκευής για να περιοριστούν οι Γκρίζοι οι οποίοι είχανε έως τότε κατακλύσει πλήρως την κοινωνία μας. Αυτό το πρόγραμμα χρηματοδοτήθηκε από κονδύλια του SDI, το οποίο συμπτωματικά είχε ξεκινήσει περίπου την ίδια εποχή. Μια αγωνιώδης προσπάθεια καταβλήθηκε τα επόμενα 4 χρόνια από όλους τους συμμετέχοντες. Αυτό το πρόγραμμα τελείωσε με αποτυχία τον Δεκέμβριο του 1987.

«Ένα νέο πρόγραμμα έχει προταθεί σαν ιδέα αλλά θα χρειαστεί 2 χρόνια για να αναπτυχθεί. Στο μεταξύ, είναι κεφαλαιώδους σημασίας για την MJ-12 (PI-40), κανείς να μην αντιληφθεί, συμπεριλαμβανομένης και της Γερουσίας, του Κογκρέσου των ΗΠΑ (αλλά και οποιοδήποτε άλλου στην ουσία) τις πραγματικές περιστάσεις που αφορούν την συγκάλυψη του θέματος των UFO και της ολοκληρωτικής καταστροφής στην οποία έχει περιέλθει.

Μια άλλη πηγή πρόσθεσε τις ακόλουθες δηλώσεις αναφορικά με τους ισχυρισμούς του John Lear:

«Η Περιοχή 51 και μια παρόμοια εγκατάσταση κοντά στην Dulce του Νέου Μεξικού, μπορεί τώρα πλέον να μην ανήκουν σε δυνάμεις πιστές στην Κυβέρνηση των ΗΠΑ, ή ακόμα και στο ανθρώπινο είδος.

«Είναι φρικιαστικό να αναλογιστούμε ότι όλοι οι επιστήμονες που θεωρούμε ότι εργάζονται για εμάς (στις κοινές βάσεις αλληλεπίδρασης ΗΠΑ/Εξωγήινων) στην πραγματικότητα είναι πλήρως ελεγχόμενοι από εξωγήινους.

«Το πρόγραμμα SDI, ασχέτως από την επίσημη αιτιολόγησή του, ολοκληρώθηκε με σκοπό την κατάρριψη εισερχόμενων ιπτάμενων δίσκων. Το λάθος ήταν ότι νομίζαμε ότι ερχόταν από το εξώτερο διάστημα - στην πραγματικότητα βρίσκονται ήδη εδώ. Βρίσκονται σε υπόγειες βάσεις παντού πάνω στην Γη. Φαίνεται ότι οι εξωγήινοι είχαν κατασκευάσει πολλές τέτοιες βάσεις χωρίς να το γνωρίζουμε, όπου διεξάγουν αποτρόπαια γενετικά πειράματα πάνω σε ζώα, σε ανθρώπινα πλάσματα, και σε πλάσματα που είναι «ιδιοκατασκευές» δικής τους έμπνευσης.

«Έτσι γεννήθηκε το Σχέδιο EXCALIBUR. Αναφορές στον τύπο περιέγραφαν το EXCALIBUR σαν ένα οπλικό σύστημα σχεδιασμένο να αφανίζει σοβιετικά κέντρα διοίκησης και ελέγχου που βρίσκονται θαμμένα βαθιά κάτω από το έδαφος, τα οποία η κυβέρνηση Reagan χαρακτήρισε υποκριτικά ως αποσταθεροποιητικά. Διαθέτουμε και εμείς ακριβώς παρόμοια κέντρα διοίκησης και ελέγχου. Ο Lear ισχυρίζεται ότι αυτό το οπλικό σύστημα στην πραγματικότητα είχε σαν στόχο την εσωτερική υπόγεια εξωγήινη απειλή.

«Δυστυχώς οι «επισκέπτες» έχουν εισβάλλει στην κοινωνία μας με περισσότερους από έναν τρόπους. Εκατομμύρια Αμερικανοί έχουν εμφυτεύματα από τους εξωγήινους. Υπάρχει μια μικρή συσκευή που ποικίλει σε διαστάσεις από 50 μικρά (εκατομμυριοστά του μέτρου) μέχρι και 3 χιλιοστά. Εισάγονται διαμέσου της ρινικής κοιλότητας στον εγκέφαλο. Στην ουσία ελέγχουν έτσι πλήρως τα άτομα στα οποία εμφυτεύονται. Ο δρ J. Allen Hynek εκτίμησε το 1972, ότι ένας στους 40 Αμερικανούς είχε υποστεί εμφύτευση. Πιστεύουμε ότι τώρα πλέον το νούμερο αυτό μπορεί να έχει φτάσει στο ένας στους δέκα. Αυτά τα εμφυτεύματα θα ενεργοποιηθούν κάποια στιγμή στο κοντινό μέλλον, για κάποιον απροσδιόριστο σκοπό των εξωγήινων.

---

Οι τελευταίες φράσεις του δόκτορα J. Allen Hynek για τις ρίζες του εφησυχασμού, το 1985:

«Ολόκληρο το σύγχρονο σύνδρομο των UFO είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του τι συμβαίνει όταν ο συλλογικός νους αγνοεί εσκεμμένα τα αποδεικτικά στοιχεία, όταν «δεν μπορεί να τα χωρέσει»:  Διαθέτουμε πάμπολλα αποδεικτικά στοιχεία της παγκόσμιας φύσης του φαινομένου των UFO σε αφθονία και σε πληρότητα. Σε χιλιάδες περιπτώσεις και σε πολλές χώρες, τα αποδεικτικά στοιχεία για το φαινόμενο των UFO είναι σαφή, αλλά εκείνοι που βρίσκονται σε θέσεις χάραξης πολιτικής ή άσκησης εξουσίας φαίνεται να κωφεύουν ή να είναι εσκεμμένα αμβλύνοες. Η απάθεια συμβαδίζει με την ικανότητα της αποδοχής ακόμα και των βλακωδέστερων απαντήσεων, οποιεσδήποτε και αν είναι αυτές, μόνο και μόνο για να αποτρέψουμε την ανάγκη να σκεφτούμε. Αλλά η ιστορία έχει δείξει ότι με τον καιρό διαρρηγνύεται το υδρόφραγμα της πληροφόρησης και των ερωτήσεων, μερικές φορές με κατακλυσμιαίο τρόπο ...» (πηγή εδώ)