ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΧΕΔΙΟ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ... "ΑΨΙΝΘΟΥ"

του Θεόφραστου Ανδρεόπουλου Ο αστεροειδής ονόματι «2015 ΤΒ145» που εντοπίστηκε από την ΝΑSA μόλις 3 εβδομάδες πριν  αναμένεται να περάσει δίπλα από τον πλανήτη μας το ερχόμενο Σάββατο, στις 31 Οκτωβρίου, προκαλώντας ανησυχίες και για το ότι ανακαλύφθηκε αρκετά αργά αλλά και για το γεγονός ότι αν είχε λίγο διαφορετική τροχιά θα έπεφτε στην Γη προκαλώντας το τέλος του πολιτισμού και του μεγαλύτερου μέρους της Ανθρωπότητας.
Δεν υπάρχει ακόμα ολοκληρωμένο σύστημα ούτε από τους Αμερικανούς ούτε από τους Ρώσους, αλλά ούτε κάποια κοινή προσπάθεια που θα μπορούσε να αποτρέψει το ενδεχόμενο της πτώσης ενός τέτοιου αστρικού σώματος που θα απειλούσε την ίδια μας την ύπαρξη ως είδος.
Ο υπεύθυνος της NASA Τσαρλς Μπόλντεν προειδοποίησε την Επιτροπή Επιστήμης, Διαστήματος και Τεχνολογίας για την πιθανότητα ενός τέτοιου ενδεχομένου πριν από δύο χρόνια, τον Μάρτιο του 2013.
Είχε δηλώσει: «Από τις πληροφορίες που έχουμε, δεν γνωρίζουμε κάτι σχετικά με έναν αστεροειδή που θα απειλήσει τον πληθυσμό των Ηνωμένων Πολιτειών. Αλλά αν είναι να έρθει σε τρεις εβδομάδες ... προσευχηθείτε».
Να που τώρα έχουμε έναν αστεροειδή που εντοπίστηκε μόλις τρεις εβδομάδες πριν την άφιξή του στη Γη.
Με εκτιμώμενη διάμετρο 210 έως 650 μέτρα και ταχύτητα 125.529 χιλιομέτρων ανά ώρα, ο αστεροειδής «2015 TB145» ταξιδεύει κατά μήκος μιας «εξαιρετικά εκκεντρικής» τροχιάς.
Σύμφωνα με τη NASA η ταχύτητά του, φτάνει τα 35 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο, και είναι «ιδιαίτερα υψηλή».
Με λίγα λόγια, το μέγεθος και η κινητική του ενέργεια θα ήταν αρκετά για καταστρέψουν το 90% του παγκόσμιου πληθυσμού, και να οδηγήσει τους επιζήσαντες στην εποχή του Λίθου.
Τα ευχάριστα νέα, ωστόσο είναι πωςδεν αποτελεί απειλή για τον πλανήτη.
Ο αστεροειδής «2015 TB145» θα είναι ορατός αργά στις 30 Οκτωβρίου και κατά το ξημέρωμα της 31 Οκτωβρίου. Υπολογίζεται πως περίπου στις 11.14 π.μ. ο αστεροειδής θα περάσει «ξυστά» από τη Γη, καθώς θα απέχει μόλις 498.897 χιλιόμετρα. Η τελευταία φορά που ένας αστεροειδής ήρθε τόσο κοντά στο πλανήτη μας ήταν το 2006, αν και η NASA είχε προβλέψει τον ερχομό του πάνω από ένα χρόνο πριν.
Η επόμενη φορά που κάτι παρόμοιο αναμένεται να συμβεί, είναι στις 7 Αυγούστου του 2027, όταν ο αστεροειδής «1999 AN10» θα περάσει σε απόσταση περίπου 390.000 χιλιομέτρων από τον πλανήτη μας.
Μέχρι τότε όμως κανείς δεν ξέρει εάν θα υπάρξουν άλλοι μετεωρίτες που θα αποκαλυφθούν ξαφνικά, όταν δεν θα μπορεί να υπάρχει κανένας χρόνος αντίδρασης.
Η NASA υπολογίζει ότι όλοι οι γνωστοί «δυνητικά επικίνδυνοι» αστεροειδείς έχουν λιγότερο από 0,01 τοις εκατό πιθανότητα να χτυπήσουν τη Γη μέσα στα επόμενα 100 χρόνια, αλλά ουδείς μπορεί να είναι απόλυτα σίγουρος.
Οι τροχιές αυτών των σωμάτων μπορεί να αλλάξουν ακόμα και από ένα "καπρίτσιο" του... πλανήτη Δία, που αποετελεί το πιο βαρύ σώμα του Ηλιακού Συστήματος μετά τον Ήλιο φυσικά.
Τον Φεβρουάριο του 2013, μια γιγαντιαία μάζα επηρέασε την ατμόσφαιρα πάνω από την κεντρική Ρωσία. Παρά τη φωτεινότητα της, ήρθε χωρίς προειδοποίηση, εξαιτίας του ότι βρισκόταν εξαιρετικά κοντά στον Ήλιο.
Τότε προκάλεσε πολλούς τραυματισμούς και ζημιές στην ρωσική ύπαιθρο
Η NASA έχει αναγνωρίσει 13.256 αντικείμενα που βρίσκονται κοντά στη Γη, από τα οποία τα 1.635 θεωρούνται δυνητικά επικίνδυνοι αστεροειδείς λόγω του μεγέθους τους.
Ένα πολύ ωραίο άρθρο του Θεόδουλου Γεωργιάδη είχε δει το φως της δημοσιότητας πριν ένα χρόνο για τους τρόπους προστασίας από έναν αστεροειδή. Το παραθέτουμε:
Τι μπορούμε να κάνουμε, για να εκμηδενίσουμε εντελώς τις πιθανότητες να έχουμε, κάποτε, την ίδια τύχη που είχαν οι δεινόσαυροι, πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια; Σύμφωνα με τους ειδικούς, το κλειδί είναι ο έγκαιρος εντοπισμός της απειλής. Όσο πιο γρήγορα γνωρίζουμε ότι κάτι έρχεται προς το μέρος μας, τόσο περισσότερο χρόνο θα έχουμε για να δράσουμε.
Και ευτυχώς για εμάς, τα μέσα που έχουμε στη διάθεσή μας, για αυτόν τον σκοπό, είναι αρκετά περισσότερα από εκείνα που (δεν) είχε ο Τυραννόσαυρος Ρεξ και η παρέα του. Στην πραγματικότητα, είναι αρκετά περισσότερα και από όσα θα περιμέναμε κι εμείς οι ίδιοι.

Σήμερα, δεκάδες διαστημικά προγράμματα είναι ταγμένα στην αποστολή προστασίας του πλανήτη από πιθανές συγκρούσεις.

Επιστήμονες και ειδικοί από διάφορους κλάδους ασχολούνται, καθημερινά, με το έργο του εντοπισμού πιθανά επικίνδυνων αστεροειδών και κομητών και της επινόησης μεθόδων που θα μπορούσαν να σώσουν τη ζωή, στη χλωμή, μπλε κουκκίδα που ονομάζουμε σπίτι μας. 

Τους αποκαλούν με τον κοινό όρο Spaceguard (φρουρά του διαστήματος), αν και εργάζονται σε διαφορετικά προγράμματα και ινστιτούτα, με εύηχα ονόματα όπως Spacewatch, NEAT, NEOShield, LINEAR και CINEOS, στις ΗΠΑ, στην ΕΕ και αλλού. Σε αυτά τα επιστημονικά μελίσσια, εξετάζουν τα δεδομένα που καταγράφουν τα δεκάδες τηλεσκόπια που σαρώνουν, καθημερινά, το ηλιακό μας σύστημα, αναζητώντας "αντικείμενα κοντά στη Γη" (ΝΕΟ).
"Αντικείμενο κοντά στη Γη" θεωρείται εκείνο που η τροχιά του το φέρνει σε απόσταση από τον ήλιο μας κάτω από τις 1.3 Αστρονομικές Μονάδες (α.μ.). Από όσα έχουμε εντοπίσει, ένας αριθμός, σχεδόν, 1500 αστεροειδών και κομητών έχουν χαρακτηριστεί "δυνητικά επικίνδυνα αντικείμενα" (PHO), αφού υπάρχει πιθανότητα να περάσουν πολύ κοντά από τη Γη, ενώ, παράλληλα, έχουν αρκετά μεγάλο μέγεθος, ώστε ενδεχόμενη σύγκρουση μαζί τους να έχει καταστροφικές συνέπειες.

Οι αστεροειδείς που χαρακτηρίζονται ως PHO παρακολουθούνται στενά και η επικινδυνότητά τους αξιολογείται ανά διαστήματα. Και παρόλο που οι ειδικοί εμπλουτίζουν, συνεχώς, τον κατάλογο με τους επικίνδυνους γείτονες της Γης, όσο εμείς αδιαφορούμε για την απειλή που, κυριολεκτικά, κρέμεται πάνω από το κεφάλι μας, κανένας δεν μπορεί να είναι βέβαιος ότι μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι. 

Η πτώση του μετεώρου στο Τσελιαμπίνσκ, τον Φεβρουάριο του 2013, είναι από τις πιο πρόσφατες αποδείξεις ότι κάποιοι μετεωρίτες περνάνε, ακόμα και σήμερα, απαρατήρητοι, και επομένως, η εκκίνηση προ ημερών της εκστρατείας που θέλει να καθιερώσει την 30ή Ιουνίου 2015 ως παγκόσμια Ημέρα Αστεροειδών, δεν στερείται περιεχομένου.
Προς το παρόν, εμείς βλέπουμε τους τρόπους που έχει εξετάσει ή εξετάζει η διεθνής επιστημονική κοινότητα, ως πιθανές απαντήσεις στον κίνδυνο διαστημικού "τρακαρίσματος". Από την πολυσυζητημένη εκτόξευση πυρηνικών που θα κάνουν σκόνη τον επερχόμενο βράχο, μέχρι το... βάψιμο!

Πώς μπορούμε να σώσουμε τον κόσμο;

1. Με έναν κινητήρα ή έναν πύραυλο

Μερίδα επιστημόνων υποστηρίζουν ότι μπορούμε να επισυνάψουμε στον επερχόμενο αστεροειδή έναν πύραυλο ή τον κινητήρα του, με σκοπό να τον χρησιμοποιήσουμε ώστε να αλλάξουμε την πορεία του κοσμικού φονιά, πριν συγκρουστεί με τη Γη. Στην κλίμακα του σύμπαντος, ακόμα και αλλαγή μίας μοίρας, θα ήταν αρκετή, για να γλυτώσουμε την καταστροφική συνάντηση, φτάνει να υπάρξει έγκαιρος εντοπισμός και άμεση δράση.

2. Με ηλιακό ιστίο 

Η ενέργεια του ήλιου μπορεί να ασκήσει φοβερές πιέσεις σε ένα αντικείμενο. Γιατί να μην την χρησιμοποιήσουμε προς όφελός μας; Ένα προτεινόμενο σχέδιο είναι η αποστολή διαστημόπλοιου σε έναν προσεγγίζοντα αστεροειδή, για να εγκαταστήσει στην επιφάνειά του, ηλιακό ιστίο. Το ιστίο υπολογίζεται να σπρώξει ελαφρώς τον αστεροειδή μακριά, αντανακλώντας περισσότερη ηλιακή ακτινοβολία, σε μία από τις πλευρές του, ώστε να αλλάξει την πορεία του.

3. Με ένα χέρι μπογιά

Το βάψιμο μπορεί να ακούγεται γελοία ιδέα, αλλά τίποτα δεν αποκλείεται, σε τέτοιες περιπτώσεις. Τα ανοιχτά χρώματα αντανακλούν περισσότερη ηλιακή ακτινοβολία. Άρα, αν η μία πλευρά του αστεροειδή βαφτεί άσπρη, θα δέχεται μεγαλύτερο "σπρώξιμο" από την ηλιακή ακτινοβολία, λόγω της αντανάκλασης και θα αλλάξει πορεία. Το ρόλο της μπογιάς μπορεί να πάρει σκόνη ή κιμωλία. Ή οτιδήποτε μπορεί να αλλάξει τη σχέση αντανακλούμενης και απορροφούμενης ακτινοβολίας.

4. Με ένα πλέγμα

Οι επιστήμονες της NASA πιστεύουν ότι ένα πλέγμα από ανθρακονήματα, γύρω από έναν αστεροειδή, θα ήταν αρκετό για να αλλάξει την πορεία του. Η ιδέα είναι ότι το πλέγμα θα μπορούσε να λειτουργήσει σαν ένα ηλιακό ιστίο, αυξάνοντας την ποσότητα ηλιακής ακτινοβολίας που απορροφά και εκπέμπει ο αστεροειδής, ώστε να τον εξοστρακίσει. Μάλιστα, θεωρητικά, είναι ευκολότερη η τοποθέτησή του.

5. Με ένα χτύπημα

Οι ΗΠΑ είχαν στο παρελθόν εξερευνήσει την πιθανότητα να φτιάξουν ένα σύστημα αναχαίτισης αστεροειδών, χρησιμοποιώντας την κινητική ενέργεια (ΚΕΙ). Το σχέδιο ήταν να σταλούν διαστημόπλοια στον αστεροειδή-φονιά, τα οποία θα απελευθέρωναν βάρη που θα τον χτυπούσαν διαδοχικά. Το αποτέλεσμα θα ήταν να αλλοιωθεί ελάχιστα, αλλά αρκετά, η πορεία του αστεροειδή, απλά με την κινητική ενέργεια. Κάτι σαν ένα μικρό, φιλικό σπρώξιμο.

6. Με καθρέφτες

Όταν παίζαμε μικροί, όλοι αντιπαθούσαμε εκείνο το ένα παιδί που, ό,τι κι αν του έλεγες, απαντούσε "καθρεφτάκι"! Και όμως, ίσως αυτή να είναι μία από τις καλύτερες λύσεις που έχουμε, αντιμέτωποι με έναν αστεροειδή. Στρατηγικά τοποθετημένοι καθρέφτες μπορούν να συγκεντρώσουν τις ακτίνες του ήλιου, κατευθύνοντάς τις προς τον αστεροειδή. Εξατμίζοντας ένα μέρος του, δημιουργούνται  ατμοί, οι οποίοι καθώς εκτινάσσονται, παράγουν μικρή ώθηση, ικανή να του αλλάξει πορεία.

7. Με ρομπότ

Η θεωρία πίσω από το συγκεκριμένο σχέδιο λέει ότι μικρά, ρομποτικά διαστημόπλοια θα σταλούν προς το μέρος του απειλητικού αστεροειδή, όπου θα προσγειωθούν και θα αρχίσουν να σκάβουν τη βραχώδη επιφάνειά του. Στη συνέχεια, θα πετούν τα θραύσματα στο διάστημα, με υψηλή ταχύτητα. Ιδανικά, αυτό θα δώσει το είδος της ώθησης που θα έδινε και ένας πύραυλος (λύση 1), για να αλλάξει η τροχιά του αστεροειδή και μάλιστα, χωρίς τη χρήση χημικών καυσίμων.

8. Με τη βαρύτητα

Κάθε αντικείμενο στο σύμπαν ασκεί μία βαρυτική έλξη, συμπεριλαμβανομένων των αστεροειδών, αλλά και των διαστημοπλοίων μας. Τι σημαίνει αυτό; Σύμφωνα με κάποιους επιστήμονες, το μόνο που έχουμε να κάνουμε για να σώσουμε τον πλανήτη από έναν αστεροειδή, είναι να στείλουμε κοντά του ένα υπερμέγεθες σκάφος, ώστε να τον έλξει μακριά, με τη δύναμη της βαρύτητας που θα του ασκήσει. Απλό, αλλά προς το παρόν, φαντάζει πολύ δύσκολο.

9. Με πυρηνικά όπλα

Η πρώτη απάντηση που έρχεται στο μυαλό των περισσότερων: "Πλησιάζει αστεροειδής; Κάντε τον κομματάκια!". Τα πράγματα, όμως, δεν είναι τόσο απλά. Αν στείλουμε πυρηνικές κεφαλές να διαλύσουν έναν διαστημικό βράχο, πολύ πιθανόν να δημιουργήσουμε μία βροχή από συντρίμμια, τα οποία να παρασύρουν και πυρηνικά απόβλητα προς τη Γη. Η λύση είναι ελεγχόμενες πυρηνικές εκρήξεις κοντά στον αστεροειδή, με στόχο, ξανά, την αλλαγή της πορείας του.

Η δουλειά δεν σταματά ποτέ

Όπως μπορεί κανείς να καταλάβει από τα παραπάνω, οι επιστήμονες έχουν σκεφτεί σημαντικό αριθμό – συμβατικών και λιγότερο συνηθισμένων – μεθόδων, για να αποτρέψουν πιθανή σύγκρουση. Το θέμα είναι ότι, για τις περισσότερες από αυτές, χρειάζεται αρκετός χρόνος, ώστε να υλοποιηθούν και είναι απαραίτητο να εντοπίζονται τα απειλητικά μετέωρα, όσο το δυνατόν πιο νωρίς – εξ ου και οι συνεχείς, σχετικές, ανακοινώσεις.
Πάντως, αν κάποτε ένας αστεροειδής ξεφύγει από τη "φρουρά του διαστήματος" ή δεν μπορέσουν τα λαμπρότερα μυαλά της Γης να βρουν τον τρόπο να αποτρέψουν το μοιραίο, η λύση υπάρχει. Ένας τρελός, ειδικός στις γεωτρήσεις και η ομάδα του, θα εκπαιδευτούν, θα σταλούν στο διάστημα και θα φυτέψουν με αυτοθυσία, μία πυρηνική βόμβα στην καρδιά του αστεροειδή, για να τον μοιράσουν στα δύο και να μας σώσουν, την τελευταία στιγμή. Ή μήπως αυτό ήταν από ταινία;

Αν η "φρουρά του διαστήματος δεν μπορεί να βοηθήσει, θα έχουμε πάντα την παρέα του Bruce Willis

Πέραν τούτου όμως υπάρχει και σχετικό εδάφιο στην Αποκάλυψη του Ιωάννη που σαφέστατα μιλάει για μια μελλοντική διαστημική σύγκρουση με ένα τέτοιο σώμα.
 "...Καὶ ὁ τρίτος ἄγγελος ἐσάλπισε, καὶ ἔπεσεν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀστὴρ μέγας καιόμενος ὡς λαμπάς, καὶ ἔπεσεν ἐπὶ τὸ τρίτον τῶν ποταμῶν καὶ ἐπὶ τὰς πηγὰς τῶν ὑδάτων.  11 καὶ τὸ ὄνομα τοῦ ἀστέρος λέγεται ὁ ῎Αψινθος. καὶ ἐγένετο τὸ τρίτον τῶν ὑδάτων εἰς ἄψινθον, καὶ πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων ἀπέθανον ἐκ τῶν ὑδάτων, ὅτι ἐπικράνθησαν" 12 κεφ8 (10-12)...

Ο ΟΗΕ είναι πάντα ανήσυχος για το ενδεχόμενο πιθανής πρόσκρουσης της Γης με κάποιον αστεροειδή διαμέτρου ανω του ενός χιλιομέτρου, στο εγγύς μέλλον αλλά και για την αδυναμία αντιμετώπισης ενός τέτοιου περιστατικού, με τα υπάρχοντα δεδομένα. Μια πρόσκρουση τέτοιας ισχύος θα μπορούσε να καταστρέψει άμεσα μια ήπειρο σαν την Ευρώπη, και θα δημιουργούσε στον πλανήτη έναν "πυρηνικό" χειμώνα διάρκειας δεκαετιών (λόγω της σκόνης που θα σηκώνονταν στην ατμόσφαιρα, και δεν θα άφηνε τις ακτίνες του ήλιου να φτάσουν στη γη) και η έλλειψη τροφής ως αποτέλεσμα των παγετών θα προκαλούσε την εξόντωση του μεγαλύτερου μέρους της ανθρωπότητας.
Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών απηύθυνε έκκληση πολλές φορές για τη δημιουργία ενός διεθνούς δικτύου για την παρακολούθηση της απειλής που δημιουργείται από τους αστεροειδείς και άλλα αντικείμενα που βρίσκονται κοντά στη Γη, αλλά για να γίνει αυτό πρέπει Ρωσία και ΗΠΑ να αρχίσουν να μιλάνε όπως έκαναν τουλάχιστον για μερικά χρόνια πριν την Ουκρανία.