Η φύση έχει τέσσερα μεγάλα σκηνικά -τις εποχές του χρόνου- και τους ίδιους ηθοποιούς -τον ήλιο, το φεγγάρι και τ’ άστρα- αλλά συνεχώς αλλάζει τους θεατές.
Η θάλασσα δεν πίνεται, δοκιμάζεται.
Η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή
που δεν την αρμενίσαμε ακόμα
Πήρα χαρτί κι ένα στυλό να γράψω για εσένα
Θάλασσα του κόσμου μια, δεν είσαι με κανέναν
Στον Πόρφυρα εσκότωσες μα στη ζωή χαρίζεις
τα κάλλη σου, την ομορφιά σε ανθρώπους πλημμυρίζεις
Είσαι κακιά και όμορφη στη θέα σου σαλεύω
πήρες ψυχές αγνές-τους λύτρωσες, το ξέρεις
Πήρες τα όνειρα παιδιών που παίζαν με γαλήνη
πήρες και γηρατειά πολλά κι ας μην είχανε φτάσει
Χέερτ Χέερτσεν
Για σένα μίλησαν πολλοί με θέρμη και με μίσος
αγάπες φιλοξένησες γιατί αγαπάς τους πάντες
Μα τους μισείς ταυτόχρονα γιατί όλοι σε πληγώνουν
σου ρίχνουν λάδι και μπετόν για να σε στερεώσουν
Δρόμος είσαι Θάλασσα για ξένες πολιτείες
που όλοι μας θα θέλαμε να δούμε να χαρούμε
Μα την Ιθάκη σαν θα βρω, θα' ρθώ να σου χαρίσω
όλα τα πάθη, τις χαρές για σε θα χαραμίσω
Είσαι κακιά και όμορφη στη θέα σου παγώνω
πήρες ψυχές αγνές-τους λύτρωσες, το ξέρεις
Πάρε κι εμένα θάλασσα να φύγω απ' τον κόσμο
που μοναχά με πρόδωσε με δάκρυ και με πίκρα
Θάλασσα μάνα αρμύρα μου εσύ
γαλάζια μοίρα
για παραμάνα στον ώμο χρυσή τον ήλιο πήρα
θάλασσα μνήμη μαύρο μου ασήμι
πάρ’ την καρδιά μου και κάν’ την νησί
του ανέμου αγρίμι
γαλάζια μοίρα
για παραμάνα στον ώμο χρυσή τον ήλιο πήρα
θάλασσα μνήμη μαύρο μου ασήμι
πάρ’ την καρδιά μου και κάν’ την νησί
του ανέμου αγρίμι
και με ταξίδευες, σαν το καράβι κι έλεγες:
Θα σ’ αγαπώ με τα καλοκαίρια
με τρικυμίες και με βροχές
με μαξιλάρι τα δυο μου χέρια
θα ονειρεύεσαι ό,τι θες
Και τη θάλασσα κοιτάζω
Για δυο μάτια ζαχαρένια
Που μου λείπουνε στα ξένα
Θάλασσα λυπήσου
Λίγο πια και μένα
Φέρε το πουλί μου
Από τα ξένα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου