Πως πήραν τα ονόματά τους τα Ελληνικά ποτάμια;

Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία (και τη Θεογονία του Ησίοδου, πιο συγκεκριμένα) όλα τα ελληνικά ποτάμια ήταν θεοί: Οι ελάχιστα γνωστοί πια Ποτάμιοι Θεοί, παιδιά του Ωκεανού και της Τηθύος –οι οποίοι με τη σειρά τους ήταν Τιτάνες, οι προκάτοχοι δηλαδή των ολύμπιων θεών. Τα ονόματα που χρησιμοποιούμε σήμερα για τα ποτάμια της Ελλάδας είναι σχεδόν στο σύνολό τους αυτά των ποτάμιων θεών με τους οποίους αντιστοιχούσαν στην αρχαιότητα. Αυτή είναι η σύντομη απάντηση στην ερώτηση «πώς πήραν τα ονόματά τους τα ελληνικά ποτάμια;». Αν, τώρα, ενδιαφέρεστε για περισσότερες λεπτομέρειες, παρακάτω συγκεντρώνουμε τις ιστορίες –και τις ετυμολογίες, στις σπάνιες περιπτώσεις που υπάρχουν– δέκα εξ αυτών.
Αχελώος: Ποτάμιος θεός που απεικονίζεται από την μέση και κάτω σαν ψάρι, γενειοφόρος και με κέρατα στο κεφάλι. Μία από τις πιο γνωστές ιστορίες του, είναι η μάχη με τον Ηρακλή, για τα μάτια (και το κρεβάτι) της όμορφης Διηάνειρας. Ο Αχελώος, αν και άσσος στις μεταμορφώσεις, έχασε τη μάχη και ένα από τα δύο κέρατά του από τον Ηρακλή, ο οποίος όμως του το έδωσε πίσω. Ο ποτάμιος θεός του χάρισε σε αντάλλαγμα το κέρας της Αμάλθειας, το οποίο ο ήρωας δώρισε εν συνεχεία στον πατέρα της αγαπημένης του, για να τον αφήσει να την παντρευτεί.
Ενιπέας: Το ομορφότερο από τα παιδιά του Ωκεανού, ο καρδιοκατακτητής Ενιπέας πρωταγωνιστεί μεταξύ άλλων και σε μια από τις ιστορίες του Ομήρου. Σύμφωνα με αυτήν, τον Ενιπέα ερωτεύθηκε η Τυρώ, κόρη του θεσσαλού βασιλιά Σαλμωνέως, την οποία ήθελε απεγνωσμένα ο Ποσειδώνας. Καταλαβαίνοντας ότι δεν είχε πολλές ελπίδες μπροστά στον μορφονιό που της είχε πάρει τα μυαλά, ο άρχοντας της θάλασσας αποφάσισε να παίξει το χαρτί των μεταμορφώσεων, και εμφανίστηκε μπροστά στο αντικείμενο του πόθου του με τη μορφή του Ενιπέα. Ακολούθησαν σκηνές που δεν μπορούμε να περιγράψουμε γιατί μας διαβάζουν και παιδιά, και από τον έρωτά τους γεννήθηκαν τελικά δύο δίδυμα αγόρια, ο Πελίας και ο Νηλέας. Οι δυο τους θα τσακωθούν αργότερα για τον θρόνο της Ιωλκού, πυροδοτώντας μια σειρά από γεγονότα που οδηγούν τελικά στην Αργοναυτική Εκστρατεία και την σφαγή των παιδιών της Μήδειας.
Αχέροντας: Ετυμολογικά, το όνομά του σημαίνει «χωρίς χαρά» –λογικό, αν σκεφτεί κανείς ότι μιλάμε για τον ποταμό που καταλήγει στον Άδη. Ως γνήσιος γιος των Τιτάνων, ο Αχέροντας συμμάχησε προφανώς με τους γονείς του κατά την Τιτανομαχία, προσφέροντάς τους νερό για να ξεδιψάνε ανάμεσα στις μάχες. Η πράξη του αυτή εξόργισε τον Δία, ο οποίος μαύρισε και πίκρανε τα νερά του, που δεν ξαναέγιναν γλυκά μέχρι να εμφανιστεί ο Άι-Δονάτος της χριστιανικής παράδοσης και να σκοτώσει το τέρας που τα δηλητηρίαζε.
Πηνειός: Ένας από τους λίγους Ποτάμιους Θεούς που απέκτησαν απογόνους, ο Πηνειός ερωτεύτηκε σφόδρα την ναϊάδα νύμφη Κρέουσα. Καρπός του έρωτά τους ήταν ο μετέπειτα βασιλιάς των Λαπιθών (μυθολογικών όντων που έμοιαζαν με τους Κενταύρους) Υψέας αλλά και οι θεσσαλίδες νύμφες, η Στίλβη, η Κυρήνη και η Μενίππη, που αργότερα θα παντρευόταν τον Πελασγό.
Κηφισός: Άλλος ένας ποτάμιος θεός που ευτύχησε να αποκτήσει παιδιά, ο Κηφισός είναι πατέρας του γνωστού και μη εξαιρετέου Νάρκισσου. Μητέρα του πανέμορφου πλην αδικοχαμένου νεαρού (που ερωτεύτηκε το είδωλό του και πνίγηκε στα νερά της λίμνης όπου το χάζευε με τις ώρες) είναι η νύμφη Λειριόπη.
Ευρώτας: Οι απόψεις για τον Ευρώτα διίστανται. Κατά μία θεωρία, είναι και αυτός ένας από τους Ποτάμιους Θεούς, γιος του Ωκεανού και της Τηθύος, ενώ κατά μία άλλη είναι ο πατέρας της Σπάρτης, ένας από τους πρώτους βασιλιάδες της περιοχής, εντελώς άνθρωπος και καθόλου θεός. Σύμφωνα με αυτήν την δεύτερη θεωρία, ο βασιλιάς Ευρώτας θέλησε να δώσει διέξοδο στα νερά που λίμναζαν γύρω από την πόλη του, γι” αυτό άνοιξε διώρυγα και διοχέτευσε τα νερά προς τη θάλασσα. Έτσι δημιουργήθηκε το ποτάμι, που πήρε το όνομα του.
Λάδωνας: Το ποτάμι που ο Παυσανίας περιγράφει ως «το ομορφότερο της Ελλάδας» πήρε το όνομά του από (το μαντέψατε;) τον Ποτάμιο Θεό που παντρεύτηκε την Στυμφαλία, με την οποία απέκτησε δυο κόρες, τη Μετώπη και τη Δάφνη. Αυτή την τελευταία ερωτεύτηκε κάποια στιγμή ο Απόλλωνας, που την κυνηγούσε νυχθημερόν στα δάση γύρω από τα νερά του ποταμού-πατέρα της. Εκείνη, που για κάποιο μυστήριο λόγο δεν έβρισκε τον ομορφότερο των θεών του γούστου της, ζήτησε φωνάζοντας από την Ήρα να την απαλλάξει από αυτό το μαρτύριο, και εκείνη την «έσωσε», μεταμορφώνοντάς τη στο γνωστό δέντρο.
Αλφειός: Ερωτοχτυπημένος αδερφός όλων των παραπάνω, ήθελε απεγνωσμένα μια νύμφη, την Αρεθούσα, η οποία τον απέφευγε –να σημειωθεί εδώ ότι οι Ποτάμιοι Θεοί, με την εξαίρεση του Ενιπέα, δεν ήταν ακριβώς αυτό που θα έλεγε κανείς τέρατα ομορφιάς. Η Αρεθούσα, λοιπόν, τρέχοντας να ξεφύγει από τον Αλφειό που την κυνηγούσε, πέφτει κάποια στιγμή στη θάλασσα και με τη βοήθεια της Αρτέμιδας καταλήγει στις Συρακούσες, όπου μεταμορφώνεται σε πηγή. Το σχέδιο της θεάς, βέβαια, δεν ήταν ακριβώς ιδιοφυές, καθότι ο ποτάμιος θεός μπορούσε όποτε ήθελε να περάσει κάτω από την θάλασσα, να φτάσει στις Συρακούσες και να ενώσει τα νερά του με εκείνα της αγαπημένης του… υπογείως (κυριολεκτικά και μεταφορικά). Όπως και έκανε.

Δείτε τι αποκαλύπτουν τα χρώματα για τα προβλήματα σας!

Τα χρώματα μαρτυρούν την διάθεση και την ψυχολογία μας. Πολλές φορές αναδεικνύουν ακόμη και προβλήματα που πιθανόν να αγνοούμε. Ένα έντονο και ζωηρό κόκκινο μας δημιουργεί την αίσθηση της ελευθερίας, της ζωτικότητας. Το απέραντο γαλάζιο του ουρανού την αίσθηση της ηρεμίας και της γαλήνης.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα χρώματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη θεραπεία, τη βελτίωση της διάθεσης και την προσωπική ανάπτυξη. Από την άλλη, οι ειδικοί της χρωματοθεραπείας επισημαίνουν ότι τα χρώματα του περιβάλλοντος χώρου σου είναι ιδιαίτερα «ομιλητικά», καθώς μπορούν να ερμηνεύσουν τα σήματα, που το σύμπαν στέλνει για τα προβλήματά σου.
Οι ειδικοί στην ψυχολογία των χρωμάτων, μάλιστα, είναι κατηγορηματικοί ότι η συναισθηματική κατάστασή σου μπορεί να κριθεί με βάση τα χρώματα που κυριαρχούν στην καθημερινή σου ζωή.
Κάθε χρώμα λοιπόν γύρω σου ακτινοβολεί μια ορισμένη ενέργεια, η οποία σου δείχνει πως πρέπει να αλλάξεις τη ζωή σου και προς τα πού να κατευθύνεις την ενέργειά σου.
Κοίταξε λοιπόν γύρω σου και δες ποιο χρώμα κυριαρχεί στη ζωή σου.
Αν το κίτρινο χρώμα είναι κυρίαρχο, αυτό σημαίνει ότι έχεις ανάγκη από περισσότερες κοινωνικές επαφές.
Συνήθως, αν το βλέπεις συχνά γύρω σου, είσαι υπεύθυνος στο επάγγελμά σου, αλλά πολλές φορές βιώνεις μια ανεξήγητη αίσθηση ενοχής. Το κίτρινο σηματοδοτεί επίσης μελλοντικά προβλήματα με το πεπτικό σύστημα, έτσι σε συμβουλεύω να πας για ένα τσεκ-απ, ακόμη και αν δεν αντιμετωπίζεις προβλήματα στο στομάχι.
Αν το μπλε χρώμα κυριαρχεί στη ζωή σου, αυτό σημαίνει ότι μπορεί να μην αφιερώνεις στον εαυτό σου αρκετό χρόνο για να έρθει σε επαφή με το πιο πνευματικό κομμάτι σου. Προφανώς είσαι οπαδός του υλισμού, καταναλώνεσαι σε υλικά πράγματα ή ενδίδεις σε εθισμούς, όπως το αλκοόλ και το κάπνισμα. Το μπλε επισημαίνει ότι θα πρέπει να επανεξετάσεις τις αξίες σου και ίσως να πρέπει να περάσεις λίγο περισσότερο χρόνο με τον εαυτό σου. Δώσε σημασία στις πνευματικές και ψυχικές σου ανάγκες!
Εάν πάλι βλέπεις συχνά το λευκό χρώμα γύρω σου, δείχνει ότι είσαι ευχαριστημένος με την παρούσα φάση της ζωής σου. Το λευκό αποκαλύπτει την αρμονία, την ελπίδα και την εμπιστοσύνη σε μια ικανοποιητική καθημερινή ρουτίνα.
Το μαύρο χρώμα συνδέεται με τη θλίψη, τη στενοχώρια, την κατάθλιψη και είναι ένα σημάδι ότι θα πρέπει να κάνεις μια ριζική αλλαγή στη ζωή σου. Ίσως χρειάζεσαι ένα εσωτερικό ξεκαθάρισμα ώστε να απαλλαγείς απ' όλα αυτά που σε κάνουν δυστυχισμένο. Πρέπει να συνδιαλλαχθείς με τους κρυμμένους φόβους σου και να συνεχίσεις προς τα εμπρός.
Το πράσινο χρώμα στην καθημερινή ζωή σου, δείχνει ότι έχεις συναισθηματική αστάθεια. Εάν βλέπεις συχνά αυτό το χρώμα γύρω σου, θα πρέπει να προσπαθήσεις να εξισορροπήσεις την ενέργειά σου και να φροντίσεις να γίνεις ίσως λίγο πιο ανεξάρτητος από τους άλλους.
Ελπίζω να σκεφτείς παραπάνω αυτές τις ενδείξεις, σχετικά με τις έννοιες των χρωμάτων που σε περικλείουν Επιπλέον, ελπίζω ότι αυτό το άρθρο θα σε εμπνεύσει να περιβάλλεις τον εαυτό σου με μια απόχρωση που θα είναι σε τέλεια αντιστοιχία με τις κοσμικές προθέσεις σου.

Tα 10 μέρη της Ελλάδας που πρέπει να επισκεφτείτε έστω και μία φορά στη ζωή σας

Το γεγονός ότι η Ελλάδα κρύβει μεγάλες ομορφιές, δεν κρύβει ούτε μία μικρή δόση υπερβολής. Πέρα από τα όμορφα νησιά της, που γίνονται ακόμα πιο όμορφα και δημοφιλή τους καλοκαιρινούς και ανοιξιάτικους μήνες, η Ελλάδα έχει πολλά ξεχωριστά σημεία και στην ηπειρωτική Ελλάδα. Σίγουρα, οι περισσότεροι από εσάς έχετε ακούσει για το Καρπενήσι ή η λίμνη των Ιωαννίνων, αλλά γνωρίζατε ότι το Ταίναρο, τα Λουτρά Ποζάρ ή το Δέλτα του Έβρου, κρύβουν μοναδική ομορφιά;
Μετέωρα
Λίγο έξω από την Καλαμπάκα, υψώνεται ένα σύμπλεγμα από τεράστιους βράχους και σχηματίζουν τα επιβλητικά Μετέωρα. Τα Μετέωρα έχουν διακηρυχτεί ως Διατηρητέο και Προστατευόμενο Μνημείο της Ανθρωπότητας από την UNESCO και, μετά το Άγιο Όρος, αποτελεί το μεγαλύτερο τόπο εγκατάστασης των μοναχών. Ωστόσο, σήμερα από τις πολλές μονές των Μετεώρων, μόνο έξι βρίσκονται σε λειτουργία. Σύμφωνα με τις θεωρίες των γεωλόγων, οι άγριοι βράχοι των Μετεώρων που συνθέτουν αυτό το απόκοσμο τοπίο, δημιουργήθηκαν από πέτρες ποταμών και ασβεστολιθικά πετρώματα που συσσωρεύονταν στο σημείο εκείνο για εκατομμύρια χρόνια. Εάν επισκεφτείτε τα Μετέωρα, εκτός από τα μοναστήρια που μπορείτε να επισκεφτείτε, είναι ιδανικά για αναρρίχηση, πεζοπορία, ποδηλασία και πολλές ακόμα δραστηριότητες.
Ακρωτήρι Ταίναρο
Το Ακροταίναρο έχει μία απόκοσμη, άγρια αλλά και εντυπωσιακή ομορφιά, που όμοιά της δύσκολα θα συναντήσετε αλλού. Το Ταίναρο, που πήρε το όνομά του από τον γιο του Δία, ο οποίος έχτισε την ομώνυμη πόλη στον ισθμό της Ακρωταινάριας χερσονήσου, αποτελεί το νοτιότερο άκρο της ηπειρωτικής Ευρώπης και στο σημείο εκείνο θα συναντήσετε και τον φάρο του Κάβο Ματαπά. Σύμφωνα με τους ιστορικούς, στο ανατολικό σημείο, υπάρχει ένας λαξευμένος βράχος, τον οποίο στην αρχαιότητα ονόμαζαν «ψυχοπομπείο», αφού από εκείνο το σημείο ένας συνοδός έπαιρνε τις ψυχές των ανθρώπων και τις οδηγούσε στην πύλη του Άδη. Αυτό είναι το σημείο, που σύμφωνα με τη μυθολογία, πέρασε ο Ηρακλής προκειμένου να αντιμετωπίσει τον Κέρβερο, ενώ από την ίδια πύλη πέρασε και ο Ορφέας για να πάρει πίσω της Ευρυδίκη. Εκεί θα βρείτε και το ναό των Αγίων Ασωμάτων όπου τοποθετείται το Ιερό του Ταινάριου Ποσειδώνα, θεού του Κάτω Κόσμου.
Φαράγγι της Σαμαριάς
Στο νότιο τμήμα του νομού Χανίων και στον Δήμο Σφακίων, βρίσκεται το Φαράγγι της Σαμαριάς, που πήρε το όνομά του από το εγκαταλελειμμένο, πλέον, χωριό Σαμαριά. Αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά αξιοθέατα της Κρήτης και άνθρωποι από όλο τον κόσμο έρχονται στην χώρα μας προκειμένου να το διασχίσουν. Αν και τους χειμερινούς μήνες το φαράγγι είναι κλειστό, μπορείτε να το επισκεφτείτε από την 1η Μαΐου ως το τέλος Οκτωβρίου. Σε περίπτωση που αποφασίσετε να διανύσετε τη διαδρομή 16,7 χιλιομέτρων από το Ομαλό μέχρι την Αγία Ρουμέλη, φροντίστε να ξεκινήσετε πολύ νωρίς το πρωί, να φοράτε αθλητικά παπούτσια, να έχετε προστασία από τον ήλιο και να έχετε στην τσάντα σας μπόλικο νερό και σνακ. Στη διαδρομή θα δείτε πολλά από τα ενδημικά πουλιά και τα ζώα που φιλοξενούνται εκεί, όπως το γνωστό κρι-κρι. Το φαράγγι έχει ανακηρυχτεί Εθνικός Δρυμός και από το 1981 έχει ενταχθεί στο Παγκόσμιο Δίκτυο Αποθεμάτων Βιόσφαιρας της UNESCO.
Πρέσπες
Ο Εθνικός Δρυμός Πρεσπών αποτελεί έναν διαχρονικό προορισμό για κάθε φυσιολάτρη, αφού πρόκειται για έναν τόπο όπου συνυπάρχουν αρμονικά, άνθρωποι, 17 είδη ψαριών, 1.500 είδη της ελληνικής χλωρίδας και 260 είδη πουλιών. Στη Μικρή Πρέσπα βρίσκονται τα δύο νησάκια, Άγιος Αχίλλειος και Βιδρονήσι, όπου έχουν κάνει σπίτι τους, ερωδιοί, κορμοράνοι και άλλα σπάνια είδη πελεκάνων, με τον αργυροπελεκάνο, ένα από τα πιο μεγάλα πουλιά της Γης, να είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής. Στη Μεγάλη Πρέσπα, αν ο καιρός το επιτρέπει, μπορείτε να κάνετε βαρκάδα από το παραλίμνιο χωριό Ψαράδες και να περάσετε από παλιά προσκυνήματα και ασκηταριά.
Καταρράκτες της Νέδα
Η Νέδα, το μόνο ποτάμι στην Ελλάδα με θηλυκό όνομα, βρίσκεται στα σύνορα των νομών Ηλείας και Μεσσηνίας. Εάν θέλετε να επισκεφτείτε τους καταρράκτες θα ξεκινήσετε από την Κυπαρισσία και να πάρετε τον στενό επαρχιακό δρόμο που καταλήγει μετά από 18 χλμ στο ορεινό χωριό Πλατάνια. Από εκεί ένας χωματένιος δρόμος οδηγεί στο ονειρεμένο φαράγγι της Νέδας. Διασχίζοντας το φαράγγι και ακολουθώντας τον ήχου του νερού που πέφτει θα οδηγηθείτε σε ένα πραγματικά μοναδικό τοπίο. Μία φυσική πισίνα με γαλαζοπράσινα νερά. Αυτός είναι ο πρώτος καταρράκτης που θα δείτε και θα σας εντυπωσιάσει, αλλά μόνο για λίγο, μέχρι να δείτε τον δεύτερο που βρίσκεται λίγο πιο κάτω. Αν πάλι είστε φίλοι της πεζοπορίας και θέλετε να διασχίσετε όλο το φαράγγι να είστε εφοδιασμένοι με νερό και φαγητό, αφού θα χρειαστείτε τουλάχιστον 4 με 5 ώρες.
Αχέροντας ποταμός
Γνωστός από την μυθολογία, ο Αχέροντας ποταμός οδηγούσε στον Κάτω Κόσμο. Αν και η λέξη Αχέροντας σημαίνει «χωρίς χαρά», η πραγματικότητα έρχεται σε αντίθεση με το όμορφο τοπίο του ποταμού και τα όμορφα συναισθήματα που δημιουργεί. Ο Αχέροντας βρίσκεται σε υψόμετρο 1.600 μέτρων, 2 μόλις χλμ. από το χωριό Γλυκή. Ο μυθικός ποταμός που εκβάλλει στο Ιόνιο και διακρίνεται για τα κρυστάλλινα νερά του φιλοξενεί ένα προστατευμένο και εντυπωσιακό οικοσύστημα. Μπορεί να σας ακουστεί λίγο δυσοίωνο, αλλά αν επισκεφτείτε τον Αχέροντα μην αμελήσετε να κάνετε μία βαρκάδα στον ποταμό και, στη συνέχεια, να επισκεφτείτε το Νεκρομαντείο, σύμφωνα με τους ιστορικούς, όσοι το επισκέπτονταν στην αρχαιότητα έπρεπε να περάσουν από πολλά στάδια προετοιμασίας προκειμένου να έρθουν σε επαφή με τις ψυχές του Κάτω Κόσμου. Εκτός από πεζοπορία και ράφτινγκ, στον ποταμό μπορείτε να κάνετε ιππασία στο δάσος και να περάσετε μέσα από το ποτάμι.
Χαράδρα (φαράγγι) του Βίκου
Εάν σας αρέσει η αδρεναλίνη η χαράδρα του Βίκου δεν θα σας απογοητεύσει. Έχει καταγραφεί στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες ως το βαθύτερο φαράγγι στον κόσμο, με μήκος 20 χλμ και το βάθος σε πολλά σημεία να ξεπερνά τα 1.000 μέτρα. Αποτελεί τον πυρήνα του Εθνικού Δρυμού Βίκου-Αώου, στην περιοχή του οποίου βρίσκει καταφύγιο μεγάλη ποικιλία σπάνιων ειδών χλωρίδας και πανίδας. Το Φαράγγι του Βίκου αποτελεί δημοφιλής διαδρομή περιηγητών, η διάρκεια της περιήγησης για μία έμπειρη ομάδα δεν διαρκεί πάνω από 5 ώρες και αν αποφασίσετε να την κάνετε να γνωρίζετε ότι είναι κουραστική. Αν πάλι δεν είστε άνθρωποι της περιπέτειας μπορείτε να απολαύσετε την θέα από το χωριό Βραδέτο, όπως και από τη θέση Οξιά.
Λίμνη Δόξα
Η ορεινή Κορινθία μπορεί να μην είναι τόσο δημοφιλής αλλά κρύβει πολλές ομορφιές. Μία από αυτές είναι η λίμνη Δόξα. Πρόκειται για μία τεχνητή λίμνη η οποία κατασκευάστηκε στην δεκαετία του '90 και οφείλει το όνομά της στον χείμαρρο Δόξα που ρέει σε εκείνη την περιοχή. Εκτός από το φυσικό τοπία γύρω από την λίμνη, όποιος την επισκεφτεί μπορεί να κάνει πολλές δραστηριότητες. Μπορείτε να κάνετε πεζοπορία, ποδηλασία, αλλά και να κάνετε βόλτα πάνω σε άλογο. Η λίμνη περιτριγυρίζεται από τρία βουνά, τη Ζήρεια, τον Χελμό και τη Ντουρντουβάνα, γεγονός που συνθέτει ένα ξεχωριστό τοπίο. Αν την επισκεφτείτε μια μέρα που δεν έχει καθόλου αέρα και οι κορυφές των βουνών είναι χιονισμένες, η αντανάκλαση του τοπίου πάνω στα νερά, θα σας αφήσει άφωνους.
Το Δέλτα του Έβρου
Στην βορειοανατολική άκρη της Ελλάδας θα βρείτε μία πηγή άγριας φύσης και ζωής όπου βρίσκουν καταφύγιο και τροφή πολλά πουλιά, όπως τα εντυπωσιακά φλαμίνγκο. Στις εκβολές του ποταμού Έβρου, βρίσκεται το Εθνικό Πάρκο Δέλτα Έβρου, που συγκαταλέγεται στους σημαντικότερους βιοτόπους της Ευρώπης. Τα παραποτάμια δάση, τα υγρά λιβάδια, οι καλαμιώνες, οι λιμνοθάλασσες και οι επτά, συνολικά, βιότοποι, συνθέτουν ένα μοναδικής ομορφιάς τοπίο που μαγεύει όποιο το επισκεφτεί. Ο υγρότοπος του Δέλτα Έβρου φημίζεται για τα αναρίθμητα είδη πανίδας που φιλοξενεί, αφού υπάρχουν 40 είδη θηλαστικών ζουν στο Δέλτα, αλλά και χλωρίδας με πάνω από 300 είδη φυτών.
Λουτρά Ποζάρ
Στην σκιά του Καϊμακτσαλάν και 550 χιλιόμετρα από την Αθήνα, υπάρχει μία πηγή στην οποία μπορείτε να βουτήξετε με το μαγιό σας και να κολυμπήσετε δίπλα στο χιόνι. Πρόκειται για τα Λουτρά Ποζάρ (η λέξη ποζάρ σημαίνει «κάτω από την φωτιά»), μία λουτρόπολη, που είναι ο τέλειος προορισμός για όλους όσους επιθυμούν να συνδυάσουν τη σωματική και ψυχική ευεξία με την επαφή με τη φύση. Η θερμοκρασία του νερού των λουτρών αγγίζει τους 37ο C και έχει πολλές θεραπευτικές ιδιότητες. Για το λόγο αυτό τα Λουτρά Ποζάρ τα επισκέπτονται άνθρωποι με παθήσεις, όπως ρευματοπάθειες και ισχιαλγίες, παθήσεις του δέρματος, γυναικολογικά και άλλα προβλήματα.

Σαν σήμερα το 1834 η Αθήνα ανακηρύσσεται από τον Όθωνα, πρωτεύουσα του Ελληνικού Κράτους

Share Tweet 0 Σχόλια e-mail

Αθήνα του χθες... Ενα χωριό γύρω από το βράχο της Ακρόπολης.  Έρειπωμένα αρχαία, βυζαντινά και μεσαιωνικά κτίρια, δίπλα σε καλύβες, όπου ζούσαν οι πάμφτωχοι, τότε, Αθηναίοι. Σαν σήμερα, το 1834 η Αθήνα ανακηρύχθηκε πρωτεύουσα του Ελληνικού κράτους που τότε περιελάμβανε τη Στερεά Ελλάδα, την Πελοπόννησο και τα νησιά του Αιγαίου.

Αυτή ήταν η Αθήνα λίγο μετά την απελευθέρωσή της από τους Τούρκους. Εκτεινόταν γύρω από την Ακρόπολη (περίπου από του Ψυρρή έως του Μακρυγιάννη), έχοντας ως κέντρο της την περιοχή της Πλάκας (την Παλιά Πόλη).

Το 1834, με διάταγμα της αντιβασιλείας του Όθωνα γίνεται πρωτεύουσα του νέου Ελληνικού κράτους.
Μέχρι εκείνη την ώρα η κυβέρνηση είχε για έδρα της το Ναύπλιο. Οι πόλεις που προτάθηκαν ήταν, μεταξύ άλλων, η Κόρινθος, τα Μέγαρα, ο Πειραιάς, το Άργος, καθώς και το Ναύπλιο - η μέχρι τότε πρωτεύουσα της χώρας.

Προσωπικότητες της εποχής, πολιτικοί, αλλά και επιστήμονες (αρχιτέκτονες, πολεοδόμοι κ.α.) πήραν μέρος στη συζήτηση για το αν πρέπει η Αθήνα να γίνει η πρωτεύουσα, προσπαθώντας να επηρεάσουν τις εξελίξεις.

Τελικά, η πλάστιγγα έγειρε προς την Αθήνα, η οποία το Σεπτέμβριο του 1834 ανακηρύχθηκε επίσημα σε «Βασιλική καθέδρα και πρωτεύουσα». Ηταν η μόνη πόλη που μπορούσε να αντιπροσωπεύσει την Ελλάδα. Με το τελειότερο δημιούργημα του ανθρώπου, τον Παρθενώνα.

Μία πόλη με προβλήματα
Η Αθήνα το 1834 δεν ήταν έτοιμη για τον ηγεμονικό ρόλο της πρώτης πόλης του κράτους. Έχοντας χάσει προ πολλού την αίγλη της αρχαίας εποχής και με νωπά τα «σημάδια» από τις μάχες που διεξήχθησαν στο έδαφός της, η Αθήνα ήταν ενα μεγάλο χωριό, που αριθμούσε μόλις 10 χιλιάδες κατοίκους και περίπου 170 κατοικίες και κατεστραμμένα κτίρια.

Από τα μεγάλα προβλήματα της νέας πρωτεύουσας ήταν η έλλειψη συστήματος ύδρευσης (νερό έπαιρναν από τις πηγές), καθώς και η ανυπαρξία δημόσιου φωτισμού και συγκοινωνιών, ενώ υπήρχε παντελής έλλειψη υπηρεσιών ή άλλων κοινωνικών αγαθών.
Οι αρχιτέκτονες και η ανοικοδόμηση της πόλης
Ο Οθωνας ανέθεσε την ανοικοδόμηση της Αθήνας στον Ελληνα αρχιτέκτονα Σταμάτη Κλεάνθη και στους Βαυαρούς Schubert και Leo von Klenze με αυστηρή εντολή να μη καταστραφούν οι αρχαιολογικοί χώροι. Για την προστασία των αρχαιοτήτων, ο Όθωνας εξέδωσε διάταγμα που απαγόρευε την κατασκευή ασβεστοκαμίνων σε απόσταση 2.500 μέτρων από αρχαιοελληνικά λείψανα, ώστε να μη φθαρούν οι αρχαιότητες!

Μέσα σε τέσσερα χρόνια κτίσθηκαν στην Αθήνα γύρω στις 1.000 κατοικίες, πολλές αυθαίρετες και «κακώς οικοδομημένας, χθαμαλάς, πενιχράς εξωτερικής και εσωτερικής όψεως, άνευ ακρογωνιαίων λίθων, άνευ σχεδίων, συνεσφιγμένας περί στενάς, ανωμάλους και ακαθάρτους οδούς» όπως αφηγούνται οι μαρτυρίες της εποχής.

Ο Όθωνας απαγόρευσε τη λατόμηση στους λόφους Νυμφών (Αστεροσκοπείου), Αγχέστου (Στρέφη), Φιλοπάππου και Λυκαβηττού, εξέδωσε διατάγματα με αυστηρή εντολή να κατεδαφίζεται αμέσως κάθε αυθαίρετο που κτίζεται πλησίον των αρχαιοτήτων, ενώ διέταξε να γκρεμιστούν άμεσα όσα κτίστηκαν στις παρυφές της Ακροπόλεως.

Εξαιτίας των αυθαιρέτων, έχασε τη δημοτικότητά του στις φτωχές μάζες, αλλά επέμενε να εκδίδει και άλλα διατάγματα.
Στα επόμενα χρόνια, η Αθήνα αποτέλεσε τον πόλο έλξης για τους Έλληνες, που έφταναν από όλα τα μέρη της χώρας. Το 1896, στην έναρξη των πρώτων, σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων, η πρωτεύουσα είχε αλλάξει ριζικά την όψη της, έχει επεκταθεί χωρικά, αριθμούσε περίπου 140 χιλ. κατοίκους και αποτελούσε το εμπορικό και πνευματικό κέντρο της χώρας.

Αθηναϊκοί δρόμοι
Από το 1833, ο αρχιτέκτονας Σταμάτης Κλεάνθης μαζί με το συνάδελφό του Έντουαρντ Σάουμπερτ είχαν εκπονήσει το πολεοδομικό σχέδιο των Αθηνών, το οποίο πρόβλεπε τη διάνοιξη μεγάλων δρόμων, τη δημιουργία πλατειών και πάρκων, τη δενδροφύτευση δημόσιων εκτάσεων κ.ά., ώστε η νέα πρωτεύουσα να έχει την όψη ευρωπαϊκής πόλης.
Το καλοκαίρι του 1834 ήρθε στην Ελλάδα και επί ένα μήνα έμεινε στην Αθήνα, ως απεσταλμένος του βασιλιά της Βαυαρίας και πατέρα του Όθωνα Λουδοβίκου Α΄, ο Γερμανός αρχιτέκτονας Leo von Klenze με την εντολή να εκφράσει την άποψή του για το χώρο όπου έπρεπε να ανεγερθούν τα ανάκτορα και για την αναμόρφωση του πολεοδομικού σχεδίου που είχε εκπονηθεί και που η υλοποίησή του είχε κριθεί πολυδάπανη.

Ο Klenze υιοθέτησε τις βασικές κατευθύνσεις του σχεδίου των Κλεάνθη και Σάουμπερτ, όμως μείωσε την έκταση των δημόσιων χώρων καθώς και την περιοχή επέκτασης της πόλης, ενώ άλλαξε την πυκνότητα και το σύστημα δόμησης των κτιρίων προτείνοντας τη συνεχή δόμηση που, κατά τη γνώμη του, ανταποκρινόταν στο χαρακτήρα της μεσογειακής πόλης.
Οι Βαυαροί μηχανικοί, οι οποίοι εφάρμοσαν το τροποποιημένο σχέδιο του Klenze, έφθασαν στην υπερβολή, με συνέπεια να διανοίξουν στενούς δρόμους, όπως αυτούς που βλέπουμε στην Πλάκα και στου Ψυρρή.

Σε σύγκριση λοιπόν με τους δρομίσκους αυτούς η οδός Ερμού ονομαζόταν ο «μεγάλος δρόμος». Σ' αυτόν άνοιξαν τα πρώτα καταστήματα, όπου η βασίλισσα Αμαλία εύρισκε ό,τι και στα ανάλογα καταστήματα των γερμανικών πόλεων. Όμως η εμπορική κίνηση, τουλάχιστον ως το 1880, περιοριζόταν από την πλατεία Συντάγματος ως την Καπνικαρέα.

Πέρα από την Καπνικαρέα και ως την οδό Αιόλου είχαν ανοίξει κουρεία. Οι κουρείς κρεμούσαν έξω από τα μαγαζιά τους λευκές πετσέτες και χάλκινες λεκάνες, τα «εμβλήματα» της τέχνης τους (εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ, φύλλο της 16ης Σεπτεμβρίου 1927).
Στη διασταύρωση των οδών Ερμού και Αιόλου βρισκόταν το καφενείο «Η Ωραία Ελλάς», ένα από τα σημαντικά κέντρα της πρωτεύουσας κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα.

Η αίθουσα του σφαιριστηρίου του λειτούργησε ως το πρώτο χρηματιστήριο των Αθηνών. Από το ύψος της οδού Αιόλου και ως το Μοναστηράκι υπήρχαν μερικά υαλοπωλεία και λαϊκά ζαχαροπλαστεία. Επί της οδού Αθηνάς ήταν ο σταθμός των αμαξών και σε μικρή απόσταση προς τους Αγίους Ασωμάτους το περίφημο χάνι του Τζαμτζή, όπου κατέλυαν με τα υποζύγιά τους οι αγρότες που έρχονταν από τα γύρω χωριά.

Στην εμπορική αρτηρία των Αθηνών, την οδό Ερμού, συνέβησαν και πολλά γεγονότα, τα οποία επηρέασαν τη πολιτική ζωή του τόπου.

Την οδό Αθηνάς οραματίστηκαν οι Κλεάνθης και Σάουμπερτ σαν ένα φαρδύ, δεντρόφυτο δρόμο, με θαυμαστά οικοδομήματα, από την Ομόνοια ως την Ακρόπολη. Ωστόσο, το σχέδιο αυτό ποτέ δεν υλοποιήθηκε, αν και ο δρόμος περιλαμβάνει πλήθος νεοκλασικών κτιρίων και η οδός Αθηνάς έμελλε να σηκώσει το βάρος της εμπορικής δραστηριότητας της πόλης. Αυτό το βάρος ήταν αρκετό για τη μετάβαση του δρόμου από το όνειρο στην εγκατάλειψη και στην παρακμή.

Η οδός Πειραιώς είναι ένας από τους παλιότερους δρόμους της Αθήνας. Στην πράξη η ιστορία και ο ρόλος της ως άξονα σύνδεσης της Αθήνας με τον Πειραιά ξεκινά από την αρχαιότητα. Το πρώτο σχέδιο της Αθήνας προέβλεπε τη δημιουργία των ανακτόρων στην περιοχή του Κεραμεικού και έτσι η περιοχή έτεινε να γίνει κέντρο συρροής οικογενειών ελλήνων της αστικής τάξης και έτυχε του ενδιαφέροντος πλήθους ξένων.

Το σχέδιο οικοδόμησης των ανακτόρων στον Κεραμεικό εγκαταλείφθηκε. Τότε, ο δρόμος πήρε το χαρακτήρα μιας αμιγώς εμπορικής και βιομηχανικής οδού, ιδιαίτερα μετά τη δημιουργία του εργοστασίου φωταερίου στη συμβολή με την Ιερά οδό.
Η γειτονιά αυτή, το Γκάζι ή Γκαζοχώρι ή Φωταέριο εμφανίστηκε αρκετά χρόνια μετά την ίδρυση του πρώτου κράτους και πήρε το όνομά της από το εργοστάσιο φωταερίου που χτίστηκε στην περιοχή το 1857 και λειτούργησε λίγα χρόνια αργότερα, από τη Γαλλική Εταιρία Γκαζιού, με σκοπό να προσφέρει στο φωτισμό της πόλης.
 
Τα Αναφιώτικα στην Πλάκα
Το Μάιο του 1837, στην οδό Θόλου στην Πλάκα, από το σπίτι του αρχιτέκτονα Κλεάνθη, ιδρύεται το πρώτο ελληνικό πανεπιστήμιο. Δύο χρόνια μετά θα ξεκινήσει η ανέγερση του νέου πανεπιστημίου στη θέση που βρίσκεται και σήμερα και φέρει το όνομα του πρώτου κυβερνήτη της χώρας, του Ιωάννη Καποδίστρια. Την ίδια χρονιά, ο κυβερνήτης δωρίζει στην Αθήνα την Εθνική Βιβλιοθήκη που μέχρι τότε είχε την έδρα της στην Αίγινα.

Την εποχή εκείνη κάθε ανοικοδόμηση απαγορευόταν στην πόλη. Δυο φτωχοί χτίστες απο την Ανάφη, ο Δαμίγος και ο Σιγάλας, μέλη του συνεργείου που έχτιζε τα ανάκτορα του Όθωνα αψήφησαν τις απαγορεύσεις και έχτισαν κρυφά μια παράγκα, σκαρφαλωμένη πάνω στο βράχο της Ακρόπολης.
Πρόλαβαν και έβαλαν και σκεπή και έτσι δεν τους τη γκρέμισαν. Ακολούθησαν κι άλλοι πολλοί, ως τότε εξαθλιωμένοι και άστεγοι πολίτες της Αθήνας, χτίζοντας παράγκες και παραπήγματα κάτω από τον ιερό βράχο. Δημιουργήθηκε έτσι η πιο απίθανη γειτονιά της Αθήνας. Ήταν τα Αναφιώτικα στην Πλάκα.

Πλατεία Ομονοίας
Πρόκειται για την πιο παλιά πλατεία της Αθήνας. Το πρώτο πολεοδομικό σχέδιο των Κλεάνθη και Σάουμπερτ προέβλεπε το χτίσιμο των ανακτόρων στο χώρο. Αργότερα, προγραμματίστηκε η ανέγερση του Ναού του Σωτήρος, όμως τα σχετικά κονδύλια διατέθηκαν για την ανέγερση του μητροπολιτικού ναού. Το 1846 στο χώρο δημιουργήθηκε η πρώτη πλατεία που ονομάστηκε πλατεία Ανακτόρων, μετέπειτα πλατεία Όθωνος, ενώ μερικά χρόνια αργότερα πήρε το σημερινό της όνομα, από τους όρκους για ομόνοια που έδιναν εκεί οι αντίπαλες πολιτικές δυνάμεις. Πολύ γρήγορα έγινε η κεντρική πλατεία της πόλης, αποκτώντας και διατηρώντας ως και σήμερα τον έντονο εμπορικό της χαρακτήρα.

Στα καφενεία της Αθήνας
Πριν από τα χρόνια του Όθωνα, το πρώτο της πόλης, το «Πράσινο Δεντρί» άνοιξε στην Ιερά Οδό. Αμέσως μετά την ανακήρυξή της ως πρωτεύουσας του κράτους, άνοιξε το καφέ «Bella Grecia», ιδιοκτησίας ιταλικής που αργότερα μετονομάστηκε σε «Ωραία Ελλάς», αλλάζοντας ελληνιστί το όνομά του. Βρισκόταν στη διασταύρωση Ερμού και Αιόλου. Υπήρξε για χρόνια το σημαντικότερο στέκι διανοουμένων και πολιτικών της εποχής. Τη δεκαετία του 1890 και μέχρι τον πόλεμο, στην πλατεία Συντάγματος λειτούργησε το καφενείο Ζαχαράτου. Άνοιξε, στο ισόγειο της οικίας Βούρου, εκεί που βρίσκεται σήμερα το ξενοδοχείο "Athens Plaza". Ο Ελευθέριος Βενιζέλος φέρεται να ήπιε εκεί τον πρώτο καφέ επί Αθηναϊκού εδάφους.

Στην πλατεία Ομονοίας, το ίσως πιο γνωστό από αυτά, το «Νέον», πρωτοάνοιξε το 1920, ως «Νέο Βυζάντιον», στο ισόγειο του ξενοδοχείου Κάρλτον. Μεγάλο, ευρύχωρο, με πολλούς σερβιτόρους και μαρμάρινα τραπέζια. Τακτικοί θαμώνες του υπήρξαν πολλοί διανοούμενοι και καλλιτέχνες όπως ο Τσαρούχης, ο Ρίτσος, ο Λαπαθιώτης και άλλοι.
Αρκετά αργότερα, λίγο πριν τον πόλεμο, άνοιξε το Ζόναρς. Το Ζόναρς, ένα από τα ιστορικότερα καφέ της Αθήνας, βρισκόταν στη συμβολή των οδών Πανεπιστημίου και Βουκουρεστίου, απέναντι από το Μέγαρο Σλήμαν. Άνοιξε το 1939 από τον ομογενή Κάρολο Ζωναρά και τα εγκαίνιά του συνέπεσαν με τον τορπιλισμό του αντιτορπιλικού «Έλλη» στο λιμάνι της Τήνου, το δεκαπενταύγουστο το 1940.


Το τράμ
Το Δεκέμβρη του 1835 υπογράφηκε σύμβαση ανάμεσα στο ελληνικό κράτος και τη γερμανική εταιρία Στρομ για την εγκατάσταση της πρώτης συγκοινωνίας μεταξύ Αθήνας και Πειραιά με άμαξες. Το 1857 ανατέθηκε σε ιταλική εταιρία η κατασκευή σιδηρόδρομου από την Αθήνα ως τον Πειραιά. Το 1889, κατασκευάστηκε η πρώτη επέκταση του σιδηρόδρομου από το Θησείο προς την Ομόνοια, μέσω της γραμμής που περνά μέσα από την Αρχαία Αγορά από το Θησείο ως το Μοναστηράκι και της πρώτης υπόγειας σήραγγας που ξεκινά από το Μοναστηράκι.

Ποιος ήταν ο Βασιλεύς Όθωνας (1832-1862)
Ο Φρειδερίκος Λουδοβίκος Όθων Α' γεννήθηκε στο Σάλτσμπουργκ το 1815. Πρώτος βασιλιάς της Ελλάδας, από το 1832 έως το 1862. Η επιλογή του Όθωνα για τον ελληνικό θρόνο αποφασίστηκε από τις τρεις Μεγάλες Δυνάμεις το Φεβρουάριο του 1832.
Στις 6 Φεβρουαρίου 1833 η αγγλική φρεγάτα Μαδαγασκάρη αποβίβασε στο λιμάνι του Ναυπλίου, πρωτεύουσας ακόμη του νεοσύστατου βασιλείου, το δεκαεπτάχρονο Όθωνα, τα μέλη της αντιβασιλείας και τη βασιλική συνοδεία, προερχόμενος από τη Βαυαρία, στις 18 Ιανουαρίου 1833. Η επίσημη αποβίβασή του γίνεται στις 25 Ιανουαρίου. Στην Αθήνα θα φτάσει την 1η Δεκεμβρίου του 1834, όταν η πόλη γίνεται πρωτεύουσα, στη θέση του Ναυπλίου.
Η πολύχρονη βασιλεία του διαιρείται σε τρεις περιόδους: της Αντιβασιλείας (1832-1825), της Απόλυτης Μοναρχίας (1835-1843) και της Συνταγματικής Μοναρχίας (1843-1862). Κατά τη διάρκεια των τριάντα αυτών χρόνων, η Ελλάδα προσδέθηκε στην πολιτική, οικονομική, κοινωνική και πολιτισμική πραγματικότητα της δυτικής Ευρώπης.
Ο Όθωνας έφυγε από την Ελλάδα όταν ξέσπασε η αντιοθωνική επανάσταση, τον Οκτώβριο του 1862. Έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στη Βαυαρία. Πέθανε σε ηλικία 52 ετών, στις 14 Ιουλίου 1867, και ενταφιάστηκε στο Μόναχο, φορώντας, όπως ο ίδιος είχε ζητήσει, την παραδοσιακή ελληνική φουστανέλλα.
Πρώτος δήμαρχος
Το 1835 ο πληθυσμός της Αθήνας μετά βίας είχε ξεπεράσει τους 10.000 κατοίκους. Τη χρονιά εκείνη στήθηκαν οι πρώτες κάλπες για την εκλογή του πρώτου δημοτικού συμβουλίου, με αρμοδιότητα την εκλογή του δημάρχου. Η επιλογή του νέου δημάρχου γινόταν από την κυβέρνηση, αφού προηγουμένως το δημοτικό συμβούλιο έπρεπε να προτείνει τρεις υποψήφιους δημάρχους. Πρώτος δήμαρχος Αθηναίων ορίστηκε ο Ανάργυρος Πετράκης, ενώ αντίπαλός του ήταν ο Δημήτριος Καλλιφρονάς, αγωνιστής του 1821, ενεργό μέλος στην επανάσταση της 3ης του Σεπτέμβρη και πρώτος πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου. Οι πρώτες ενέργειες του δημοτικού συμβουλίου ήταν ο φωτισμός, που ως τότε γινόταν μόνο με λαδοφάναρα και η υδροδότηση της πόλης και ο καθαρισμός από τα δεκάδες ερείπια και μπάζα που ήταν διάσπαρτα παντού.
Η γέννηση...της δραχμής
Με τον ερχομό του βασιλιά Όθωνα έχουμε την πρώτη νομισματική μεταρρύθμιση. Με Βασιλικό Διάταγμα της 8ης Φεβρουαρίου 1833, αντικαθίσταται ο Φοίνικας με την δραχμή.
Το νέο ελληνικό νομισματικό σύστημα ήταν στη σύλληψη διμεταλλικό, αλλά στην πράξη δεν κυκλοφόρησαν παρά ελάχιστα χρυσά νομίσματα. Η δραχμή άρχισε να επιβάλλεται στις εγχώριες συναλλαγές, καθώς τον Αύγουστο του 1833 απαγορεύτηκε ρητά η αποδοχή τουρκικών νομισμάτων από τα δημόσια ταμεία.

Η δραχμή γίνεται επίσημο νόμισμα του κράτους στις 08/02/1833. Το νέο αυτό νόμισμα είχε βάρος 4,477 γρμ. από τα οποία τα 4,029 γρμ. ήταν καθαρό ασήμι και τα 0,448 χαλκός. η ισοτιμία της δρχ. ορίστηκε στα 0,895 του γαλλικού χρυσού φράγκου. Οι πρώτες δρχ. και οι υποδιαιρέσεις τους κόπηκαν στην Βαυαρία από μήτρες που κατασκεύασε στο Μόναχο ο Konrad Lange, ο μετέπειτα διευθυντής του Ελληνικού Βασιλικού Νομισματοκοπείου.
Το νομισματικό σύστημα σταδιακά επεκτάθηκε, και το 1841, μετά από πολυετείς προσπάθειες, ιδρύθηκε η Εθνική Τράπεζα με κεφάλαιο 5.000.000 δραχμών και παραχώρηση προνομίου για την έκδοση τραπεζικών γραμματίων στον κομιστή. Πρώτος Διευθυντής διορίστηκε ο Γ. Σταύρου και η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος άρχισε τις εργασίες της τον Ιανουάριο του 1842 προικοδοτημένη με κεφάλαιο 3.402.000 δραχμών.
Εκτός από το Δημόσιο, που γράφτηκε για 1.000 μετοχές των 1.000 δραχμών, από τους πρώτους μετόχους εμφανίζονται ο Ελβετός φιλέλληνας ιππότης Εϋνάρδος και ο Γ. Σταύρου που είχαν και την πρωτοβουλία να επιχειρήσουν ένα παρόμοιο εγχείρημα, και ο Κ. Βράνης, ο βασιλιάς της Βαυαρίας Λουδοβίκος, οι αδελφοί Ρότσιλντ και ο Ν. Ζωσιμάς.
Τα Χαρτονομίσματα της δεύτερης έκδοσης τυπώθηκαν κι αυτά στη Γαλλία και κυκλοφόρησαν τον Οκτώβριο του 1847. Πρόκειται για 8.000 Χαρτονομίσματα των 50 δραxμών και 24.000 των 25. Θα είναι κι αυτά τυπωμένα στη μία μόνο όψη τους, Θα έχουν αυτή την φορά το σωστό τίτλο "Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος” αναγράφοντας, όπως και στην πρώτη έκδοση, την αξία τους μόνο ονομαστικά, γεγονός που διευκόλυνε την παραχάραξη τους.

Το Ελληνικό Τρίγωνο των Βερμούδων

Η υποθαλάσσια άβυσσος, όπου βρίσκεται το βαθύτερο σημείο της Μεσογείου, λόγω των πολλών ναυαγίων που έχουν σημειωθεί μπορεί να χαρακτηριστεί ως Ελληνικό Τρίγωνο των Βερμούδων...
Λίγα μίλια νοτιοδυτικά της Σαπιέντζας, απέναντι από την Μεθώνη, βρίσκεται το βαθύτερο σημείο της Μεσογείου (στα 5.121 μ.), το Φρέαρ των Οινουσσών.
«Νέστωρ» και Φρέαρ των Οινουσσών
Από εκεί λαμβάνουν χώρα οι έρευνες του πειράματος «Νέστωρ». Ουσιαστικά το όνομα του πρωτοποριακού προγράμματος, στο οποίο συμμετέχουν ελληνικά και ξένα ερευνητικά ιδρύματα, είναι το ακρωνύμιο NESTOR (Neutrino Extended Submarine Telescope with Oceanographic Research).
Στόχος είναι, μέσα από τα βάθη της αβύσσου όπου μπορούν να «εγκλωβιστούν» καθώς δεν φτάνει ηλιακό φως, να ερευνηθεί η ύπαρξη των νετρίνων, αυτών των μικροσκοπικών σωματιδίων που ελπίζεται ότι θα δώσουν καθοριστικές για το παρελθόν του Σύμπαντος πληροφορίες.
Στο φρέαρ έχει στηθεί ένα τεράστιο τηλεσκόπιο, μεγαλύτερο από τον Πύργο του Αϊφελ, ενώ πρόσφατα ποντίστηκε - με μεγάλες δυσκολίες - και το καλώδιο οπτικών ινών που δίδει πληροφορίες στον σταθμό των ερευνητών ο οποίος έχει εγκατασταθεί στο παλιό γυμνάσιο της Πύλου.
«Navigare con Sapienza». Αυτή ήταν η συμβουλή («πλεύσε με σοφία») στους ναυτικούς του ύστερου Μεσαίωνα αποτυπωμένη σε χάρτες από τους κοσμογυρισμένους τότε Ενετούς. Λέγεται ότι η φράση αυτή ολοκληρωνόταν κοντά στη Μεθώνη και η λέξη «Sapienza» έπεφτε πάνω σε ένα νησάκι μπροστά στο λιμάνι της. Γι' αυτό βαφτίστηκε έτσι η Σαπιέντζα.
Αποτελεί πάντως ταιριαστό όνομα για όσους πλέουν στα νερά της διάσπαρτης από ναυάγια περιοχής. Προφανώς δεν είχαν υπόψη τους τη συμβουλή αυτή οι καπετάνιοι των δύο φορτηγών που συγκρούστηκαν λίγα μίλια μακρύτερα από τη Σαπιέντζα στις 5.43 το πρωί του Απριλίου του 2013, Μεγάλη Δευτέρα.
Πολλά τα βυθισμένα σκαριά πλοίων όλων των εποχών και σπουδαία τα φορτία τους, που έρχονται στο φως συνήθως από τους ψαράδες που βουτούν στα νερά αυτά - πρωτοεντόπισαν τα «μάρμαρα» γύρω στο 1920.
Εκεί ναυάγησε ένα πλοίο με κλεμμένο φορτίο, τις γρανιτένιες κολόνες που πιθανολογείται ότι προέρχονταν από το Μεγάλο Περιστύλιο του Ηρώδη στην Καισάρεια της Παλαιστίνης (1ος αι. μ.Χ.). Εκεί το επονομαζόμενο «ναυάγιο των σαρκοφάγων», καθώς το φορτίο ήταν ρωμαϊκές σαρκοφάγοι από τιτανιούχο λίθο. Κατά τον θρύλο, ήταν το σημείο όπου αποβιβάστηκε ο Απόστολος Παύλος όταν πηγαίνοντας στη Ρώμη το πλοίο του έπεσε σε καταιγίδα.
Το νησί ήταν γνωστό αγκυροβόλιο αλλά και σημαντικό λιμάνι στη Μεσόγειο για όποιον ήθελε να ελέγχει το πέρασμα προς την Ανατολή. Γι' αυτό δεν προκαλεί εντύπωση που οι Ενετοί, οι θαλασσοκράτορες της εποχής, το πήραν μετά τη Δ' Σταυροφορία, το 1209, με τη «Συνθήκη της Σαπιέντζας».
Ο θρύλος λέει ότι σε έναν κολπίσκο του νησιού, σε μια σπηλιά που δεν υπάρχει πια, κρυβόταν ο πειρατής Μανέτας. Αποτέλεσε πάντως αγκυροβόλιο και ορμητήριο τόσο των Τούρκων και των Ενετών όσο και του Ελληνικού στόλου το 1825.
Ο Ιμπραήμ και το κυνήγι του χρυσού
Απέναντι, στη Μεθώνη, σπουδαίο γεωπολιτικό κόμβο επί αιώνες, αποβιβάστηκε το 1825 ο στρατός του Ιμπραήμ σκορπώντας τον τρόμο στους επαναστατημένους Ελληνες καταλαμβάνοντας μεγάλο τμήμα του Μοριά.
Εγκαταστάθηκε στο ενετικό κάστρο της πόλης (χτίστηκε το 1209 για να εξυπηρετήσει τα πλοία και τον θαλάσσιο διάδρομο που ήλεγχαν οι Ενετοί), το οποίο είχαν καταλάβει οι Οθωμανοί το 1500 και ανακατέλαβε ο βενετός ναύαρχος Φραντζέσκο Μοροζίνι το 1686.
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι Τούρκοι από το 1715 που ανέλαβαν τον έλεγχο της στρατηγικής αυτής - από το Βυζάντιο ακόμη - πόλης, την κράτησαν καθ' όλη τη διάρκεια της επανάστασης του 1821 παρ' ότι πολιορκήθηκε πολλάκις.
Τελικά την πόλη θα απελευθερώσει αμαχητί το 1828 ο Μαιζών με το γαλλικό εκστρατευτικό σώμα.
Στα πολλά ναυάγια γύρω από τη Σαπιέντζα και τη Σχίζα αναζητούσαν πρόσφατα και το πλοίο που μετέφερε τον θρυλούμενο χρυσό των εβραίων της Θεσσαλονίκης που είχαν αρπάξει οι ναζί. Ο γερμανός αξιωματικός Μαξ Μέρτεν είχε καταφέρει να συγκεντρώσει μια τεράστια περιουσία με χρυσές λίρες και κοσμήματα.
Υποσχέθηκε στον εβραϊκό πληθυσμό ότι δεν θα σταλούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης αν του δώσουν τα πολύτιμα υπάρχοντά τους, αλλά τελικά υπέγραψε τον εκτοπισμό τους.
Το κυνήγι αυτού του «χαμένου θησαυρού» ξεκίνησε το 2000 για να εντοπιστεί ό,τι έχει απομείνει από το καΐκι που το 1943 λέγεται ότι βυθίστηκε στη Νοτιοδυτική Πελοπόννησο. Τελικά όσοι συμμετείχαν αποκόμισαν μόνο απογοήτευση μιας και ο περίφημος καταποντισμένος «θησαυρός του Μέρτεν» δεν βρέθηκε ποτέ.
Ήταν όμως μία ακόμη ιστορία για θησαυρό που ακούν οι κάτοικοι της περιοχής εδώ και πολλά χρόνια. Άλλοι λένε για πειρατές που σταμάτησαν εκεί και έκρυψαν διαμάντια και λίρες. Κάποιοι ψαράδες ισχυρίζονταν ότι η θάλασσα ξέβραζε χρυσές λίρες σε συγκεκριμένα σημεία.
Με τέτοιον θησαυρό ναυαγίων όμως το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτό που συζητείται, η δημιουργία ενός υποβρύχιου αρχαιολογικού πάρκου, θα κατευνάσει κάπως την ήδη εξημμένη φαντασία ορισμένων.
Η Γαλέρα με τους Γρανιτένιους κίονες
Τα πρώτα χρόνια του 10υ μ.Χ. αιώνα, όταν στην τότε παντοδύναμη Ρώμη βασίλευε ο καίσαρας Οκταβιανός ή Γάιος Οκτάβιος ή Αύγουστος, ο Ηρώδης Φίλιππος Β', γιος του Ηρώδη του Μεγάλου και τετράρχης Ιτουραίας και Τραχωνίτιδας, μετονόμασε την πόλη Πανιάδα, προς τιμήν του Αυγούστου, σε Καισάρεια.
Η αρχαία πόλη της Παλαιστίνης στις εκβολές του Ιορδάνη, που μέχρι τότε όφειλε το όνομά της σε ένα σπήλαιο της περιοχής που ήταν αφιερωμένο στον τραγοπόδαρο θεό Πάνα, έμεινε από τότε γνωστή και σαν Καισάρεια του Φιλίππου. Στη μετονομασία της πόλης ανοικοδομήθηκε και ένα λαμπρό περιστύλιο, με γρανιτένιες κολώνες που έφθασαν γι' αυτό το σκοπό εκεί από το Ασουάν της Αιγύπτου.
Τους επόμενους αιώνες, κατά τη διάρκεια της πρώτης σταυροφορίας και μετά την κατάληψη της Ιερουσαλήμ το 1099, το περιστύλιο της Καισάρειας καταστράφηκε συθέμελα και φυγαδεύτηκε, μαζί με άλλους αρχαιολογικούς θησαυρούς, από τους Βενετούς με πλοία στη Δύση.
Κάτι ανάλογο επαναλήφθηκε περίπου εκατό χρόνια αργότερα, στην τέταρτη σταυροφορία, όταν και τότε οι πολιτιστικοί θησαυροί της Κωνσταντινούπολης φυγαδεύτηκαν και πάλι για να λαμπρύνουν την πόλη των δόγηδων.
Όμως, τουλάχιστον ένα από τα πλοία, που μετέφεραν μεταξύ των άλλων αρχαιοτήτων και δώδεκα γρανιτένιες κολώνες από την Καισάρεια, βούλιαξε στο "Στενό" της Μεθώνης, σε απόσταση 50-60 μέτρων από το ακρωτήριο Καρσί της Σαπιέντζας.
Σήμερα, σε βάθος 7-8 μέτρων, αναπαύονται στο βυθό του "Στενού", διασκορπισμένα σε διάμετρο περίπου τριάντα μέτρων, αρκετά κομμάτια από σπασμένους γρανιτένιους κίονες, αλλά και ένας ακέραιος κίονας. Ένα κομμάτι από τις ερυθρωπές γρανιτένιες κολόνες, ανελκύστηκε από το ναυάγιο, κάποια στιγμή στη διάρκεια της α' βενετοκρατίας.
Αφού διακοσμήθηκε με γοτθικό κιονόκρανο (gotico fiorito), τοποθετήθηκε στο προαύλιο του παλατιού του castellano της Μεθώνης. Μετά την ανέλκυση του κίονα από τη βυθισμένη γαλέρα, το ναυάγιο ξεχάστηκε.
Οι τέσσερις ρωμαϊκές σαρκοφάγοι από την Τροία
Ένα άλλο αρχαίο ναυάγιο του 2ου ή 3ου μ.Χ. αιώνα, τουλάχιστον τέσσερις ρωμαϊκές σαρκοφάγοι από τιτανιούχο λίθο και προέλευση τις ακτές της Τροίας στη Μυσία κοσμούν κι αυτές το βυθό του Στενού της Μεθώνης. Μαζί τους βρίσκονται φυσικά και τα σκεπάσματά τους. Η μια είναι σπασμένη και οι άλλες τρεις ανέπαφες. Πάνω τους φέρουν πανομοιότυπες ανάγλυφες παραστάσεις με γιρλάντες.
Το 1920, ντόπιοι ψαράδες εντόπισαν το ναυάγιο των ρωμαϊκών σαρκοφάγων. Έτσι, το 1925, ο ιστοριοδίφης δικηγόρος της Καλαμάτας Διονύσιος Πόταρης, που τότε υπηρετούσε στην Πύλο ως διευθυντής του συνεταιρισμού σταφίδας, εντόπισε με τη βοήθεια των ψαράδων και κατέγραψε τα "μάρμαρα".
Τον Ιούνιο και τον Οκτώβριο του 1925, έστειλε δυο αναφορές στο υπουργείο Παιδείας που τότε ήταν αρμόδιο και εν τω μεταξύ κατόρθωσε, με δικά του έξοδα και με περαστικούς από την Πύλο Καλύμνιους σφουγγαράδες, να ανελκύσει μια ρωμαϊκή σαρκοφάγο.
Στη συνέχεια, την έστειλε με πλοίο από την Πύλο στον Πειραιά. Το 1963, ο αυτοδύτης Peter Throckmorton έφθασε στη Μεθώνη και, μετά από υποδείξεις και πάλι ντόπιων ψαράδων, "κατέβηκε", φωτογράφισε και αποτύπωσε σε ακριβή τοπογραφικά δια- γράμματα τα αρχαιολογικά ευρήματα των ναυαγίων των ρωμαϊκών σαρκοφάγων, αλλά και των γρανιτένιων κιόνων.

Έρευνα: Τα φυτά «μιλάνε» όπως τα ζώα όταν δέχονται πιέσεις

Όλοι όσοι αποφεύγουν την κατανάλωση κρέατος και προτιμούν τη χορτοφαγία ως πιο ηθική, περιβαλλοντικά βιώσιμη και υγιεινή διατροφική επιλογή θα πρέπει να γνωρίζουν ότι και τα φυτά έχουν νοημοσύνη.

Μάλιστα, ερευνητές του Πανεπιστημίου της Αδελαΐδας στην Αυστραλία απέδειξαν για πρώτη φορά ότι τα φυτά εκπέμπουν σήματα αντίστοιχα με αυτά των ζώων όταν υπόκεινται πιέσεις ή διατρέχουν κίνδυνο. Παρότι λοιπόν δεν διαθέτουν νευρικό σύστημα, τα φυτά ανταποκρίνονται στο περιβάλλον με ένα αντίστοιχο μείγμα χημικών και ηλεκτρικών σημάτων, μολονότι αυτό συμβαίνει μέσω ενός ειδικού μηχανισμού.

Η ερευνητική ομάδα εξέτασε το σιτάρι, το αμπέλι, το ρύζι και το κριθάρι και ανακάλυψε ότι όλα αυτά τα φυτά αντέδρασαν με τον ίδιο τρόπο στα όξινα εδάφη, τις πλημμύρες, τους καύσωνες και τις ξηρασίες. Ο επικεφαλής της μελέτης Μάθιου Γκίλιχαμ εξηγεί ότι τα φυτά χρησιμοποιούν το γάμμα-αμινοβουτυρικό οξύ (GABA) για να ρυθμίσουν τα ηλεκτρικά σήματα που ελέγχουν την ανάπτυξή τους.

“Πρόκειται για μια ομοιότητα ανάμεσα στα φυτά και τα ζώα που δεν γνωρίζαμε ότι υπήρχε” πρόσθεσε.

“Γνωρίζαμε για καιρό ότι ο ζωικός νευροδιαβιβαστής GABA παράγεται από φυτά υπό πίεση, για παράδειγμα όταν έρχονται αντιμέτωπα με ξηρασίες, αλατότητα, ιούς, όξινα εδάφη ή ακραίες θερμοκρασίες” προσθέτει ο Γκίλιχαμ.

Η κατανόηση του μηχανισμού μπορεί να επιτρέψει στους επιστήμονες να μεταβάλλουν τον τρόπο που τα φυτά αντιδρούν στις εξωτερικές πιέσεις και έτσι να αυξήσουν κατακόρυφα την αποδοτικότητα των καλλιεργειών.

Η ανακάλυψη μπορεί να αποδειχθεί πολύτιμη και στην ιατρική έρευνα καθώς η ομοιότητα ανάμεσα σε ζώα και φυτά ίσως αποκαλύψει τους λόγους που ορισμένες φαρμακευτικές ουσίες που προέρχονται από φυτικούς οργανισμούς, όπως ηρεμιστικές και ουσίες καταστολής της επιληψίας, λειτουργούν στους ανθρώπους. Τα φάρμακα αντιδρούν με τις πρωτεΐνες στο σύστημα GABA τόσο στα φυτά όσο και στα ζώα.

“Μπορεί τα φυτά να μοιάζουν διαφορετικά, αλλά είναι εντυπωσιακό ότι χρησιμοποιούν τους ίδιους διαβιβαστές” λέει ο Γκίλιχαμ.

Βίντεο ΣΟΚ: Έτσι θα γίνει ο Γ' παγκόσμιος πόλεμος...

Αίσθηση έχει προκαλέσει animated βίντεο που δημιουργήθηκε και ανέβηκε στο Διαδίκτυο από τον κινεζικό στρατό, στο οποίο απεικονίζεται να δίνει μια φανταστική μάχη εναντίον μιας «απροσδιόριστης» εθνικότητας δύναμης, η οποία όμως, όπως επισημαίνουν πάρα πολλοί, είναι φανερό ότι είναι αμερικανικής προέλευσης.

Πολλά αμερικανικά sites έχουν αναπαράγει το βίντεο, με σχόλια που ποικίλλουν, από ειρωνικά, μέχρι πιο ενοχλημένα, που εκφράζουν προβληματισμούς σχετικά με τις προθέσεις της Κίνας.

National Geographic: Είναι βέβαιο ότι θα βρούμε τον τάφο του Μεγάλου Αλέξανδρου

Η ύπαρξη των νέων συγκλονιστικών τεχνολογιών διευρύνουν τις δυνατότητες των ερευνητών και των αρχαιολόγων, να ανακαλύψουν ανεξερεύνητα μέρη της παγκόσμιας ιστορίας τα οποία αποτελούν μέχρι και σήμερα μυστήριο.

Το National Geographic ζήτησε από τον αρχαιολόγο Φρέντρικ Χιέμπερτ να κάνει μία πρόβλεψη των ανακαλύψεων και των ιστορικών μυστηρίων που πρόκειται να διαλευκανθούν στον αιώνα που διανύουμε – και οι απαντήσεις του είναι μάλλον αισιόδοξες.

1. Θα ανακαλύψουμε άγνωστες πόλεις ή ακόμα και πολιτισμούς στην Κεντρική και Νότια Αμερική

Οι αρχαιολόγοι χρησιμοποιούν πλέον ανίχνευση φωτός και κυμάτων για να δουν κάτω από τα πυκνά φυλλώματα της ζούγκλας σε μέρη όπως η Ονδούρα και το Μπελίζ και να εντοπίσουν οικισμούς που δεν γνωρίζαμε ότι υπήρχαν.

2. Θα βρούμε τους τάφους του Τζένγκις Χαν και του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Τεχνολογίες όπως το ραντάρ διάτρησης εδάφους (GPR) δίνουν το προνόμιο στους αρχαιολόγους να δουν κάτω από τη γη χωρίς σκάψιμο τον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου» επισημαίνει ο Χιέμπερτ.

3. Θα μπούμε στον τάφο του πρώτου αυτοκράτορα της Κίνας

Οι αρχαιολόγοι γνωρίζουν το σημείο ταφής του Qin Shi Huang Di, που περιβάλλεται από τους πολεμιστές τερακότα, ωστόσο δεν έχουν μπει μέσα, φοβούμενοι ότι μπορεί να τον καταστρέψουν. «Πλέον τα εργαλεία τηλεπισκόπησης, όπως το GPR και τα μαγνητόμετρα, μπορούν να μας δώσουν μια ιδέα της εσωτερικής δομής, ενώ μικρές ρομποτικές συσκευές μπορούν να εισέλθουν στον τάφο και να συλλέξουν δεδομένα χωρίς πρόβλημα», προσθέτει ο Χιέμπερτ.

4. Θα αποκρυπτογραφήσουμε τη μυστηριώδη γλώσσα των αρχαίων Μινωιτών

5. Θα κατανοήσουμε τα σχέδια Νάσκα

Οι ερευνητές εξακολουθούν να κάνουν εικασίες για τον λόγο ύπαρξης των γραμμών Νάσκα. Μήπως αυτά τα περίτεχνα γεωγλυφικά στο Περού αντιπροσωπεύουν αστερισμούς; Μήπως συνδέονται με πηγές νερού; Ο Χιέμπερτ συμφωνεί με τον ανθρωπολόγο Γιόχαν Ράινχαρτ, ο οποίος αναφέρει ότι καμία μεμονωμένη αξιολόγηση δεν αποδεικνύει κάποια θεωρία για τις γραμμές Νάσκα.

6. Ανάκτηση ενός ανέπαφου Νεάντερταλ

Καθώς η υπερθέρμανση του πλανήτη λιώνει, τα στρώματα του πάγου και οι παγετώνες υποχωρούν, σύμφωνα με τον Χέιμπερτ, θα είναι «πολύ-πολύ πιθανό» να έρθει στο φως ένας καλά διατηρημένος Νεάντερταλ σύντομα, όπως έγινε και με το 40.000 ετών μωρό ελέφαντα-μαμούθ που βρέθηκε στη Σιβηρία.

7. Θα επιβεβαιώσουμε την παρουσία των Βίκινγκς στη Βόρεια Αμερική

Ακριβώς όπως η άνοδος της θερμοκρασίας θα κάνει τους παγετώνες να αποκαλύψουν τα μυστικά τους, έτσι και η «απόψυξη» των ακτών του Καναδά θα αποκαλύψει ένα δίκτυο οικισμών των Βίκινγκς που θα μας βοηθήσει να ξαναγράψουμε την ιστορία της Αμερικής από την αρχή.

FLYING ATHENS AIR SHOW