ΑΣΤΡΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΕΣ ΟΝΤΟΤΗΤΕΣ

Ο Αρίσταρχος ο Σάμιος είχε πεί το εξής καταπληκτικό και αποκαλυπτικό: «Ο άνθρωπος όταν κοιμάται και στο όνειρό του βλέπει εικόνες προφητικών συμβάντων είναι χώρος μέν ως προς τον φυσικό κόσμο όπου βρίσκεται. Κατάσταση δε ως προς τον αστρικό κόσμο, όπου η ψυχή του αντιλαμβάνεται την δύναμη εκείνη, η οποία ονομάζεται μορφογενές ρευστόν». Συνεχίζοντας δε ο Αρίσταρχος μας δίδει και μία αποκαλυπτική σύνοψη περί του αστρικού κόσμου και του ενδιάμεσου μεταξύ του θείου και του φυσικού κόσμου: «Οντότητες, οι οποίες πορεύονται πρίν από κάθε εξέλιξη στον αστρικό κόσμο.

Οι οντότητες αυτές που είναι και ψυχικές απαρτίζονται από ανώτερους ανθρώπους, οι οποίοι εξελίχθησαν μόνοι τους και με την δική τους θέληση ή από ειδικά όντα του θείου κόσμου. Ρευστά, τα οποία απαρτίζονται από ουσία συγγενική με τον ηλεκτρισμό και έχουν ψυχικές ιδιότητες. Μέσα στον αστρικό κόσμο και στις αρχές που τον διέπουν, ευρίσκονται οι μορφές του μέλλοντος, οι οποίες μπορούν να εκδηλωθούν στον φυσικό κόσμο.

Οι μορφές αυτές αποτελούνται από την αρνητική αντανάκλαση των δημιουργικών ιδεών του θείου κόσμου. Ανθρώπινες οντότητες που διασχίζουν τον αστρικό κόσμο για να γεννηθούν (ενσάρκωση) ή για να αποβάλλουν την σάρκα τους, (δηλ. οδεύουν προς το θάνατο). Τον αστρικό κόσμο διασχίζουν τα αστρικά σώματα των μυστών και ανώτερων ανθρώπων». Ο Αρίσταρχος μας δίδει την ταυτότητα των Ουράνιων Επισκεπτών, αλλά και μια γενικότερη άποψη για τον συμπαντικό κόσμο, εκτός από την ηλιοκεντρική θεωρία του.

Αλλά και όλοι γενικά οι Έλληνες φιλόσοφοι μας άφησαν την παρακαταθήκη τους. Οι Έλληνες θεοί, ήρωες, ημίθεοι και μυημένοι είναι οι προσωποποιήσεις των δυνάμεων της Φύσεως που είναι προικισμένες με την Νόηση. Η αλήθεια είναι πως ένας κοινός άνθρωπος βρίσκεται έξω από τη σφαίρα αυτού του τρόπου αντίληψης της πραγματικότητας.

Όταν όμως την ανακαλύψει θα έχει αποκτήσει την Δύναμη. Τότε όμως θα πρέπει να αποφασίσει αν θα χειριστεί την Δύναμη μόνο για προσωπικό όφελος και εξουσία και όχι για την πρόοδο της ανθρωπότητας γενικότερα και κατά συνέπεια την Συνειδησιακή Πρόοδο. Το καλό και το κακό έχουν ευρύτερη συμπαντική έννοια!

Για τους Έλληνες ουδέποτε υπήρξε γραπτό ιερό κείμενο (σαν τη Βίβλο),που θα έπρεπε μάλιστα να διδάσκωνται οι άνθρωποι συστηματικά από μικρή ηλικία. Αντιθέτως, η προσέγγιση του Θείου ήταν έργο υψηλών προδιαγραφών, των Φιλοσόφων και των Μυστών. Όσων Ελλήνων η διάνοια υπερυψούτο έν αρετή, τόσον εγγύτερον προς το Θείον ήρχοντο. Ο απλός λαός όμως μετείχε απαραιτήτως σε μια κοινή θρησκευτική παράδοση, με τελετές, εορτές, πανηγύρεις και αφιερώματα σε δημόσιους Ναούς, εκδηλώνοντας την ευσέβειά του.